Textielbeschilderen met behulp van wax is een zeer oude techniek. Ruim 2000 jaar geleden was deze kunstvorm al bekend in Azië en met name in India en het Midden Oosten.
Wanneer textiel met een houten pen of een stempel van vloeibare was wordt voorzien 
en vervolgens in een verfbad wordt gedoopt, hecht de verf alleen op die stukken waar geen was is aangebracht. De resterende was wordt vervolgens verwijderd en dan blijft een gekleurde stof met patronen over. Door herhaling van het procedé met meerdere kleuren, worden de combinaties van tinten en patronen bereikt.
In de 19e eeuw was de textielindustrie gestart met een proces van mechanisering en industrialisering. De batiks uit Indië die toen naar Nederland kwamen, werden hier nagemaakt. Diverse bedrijven gingen ze kopieëren en dat gebeurde aanvankelijk handmatig, met grote blokstempels. Later werd het proces gemechaniseerd. Een bekend bedrijf wat zich toelegde op deze zogenoemde wasdruk is Vlisco, een textieldrukkerij in Helmond. De naam Vlisco is een samentrekking van Vlissingen & Co.
Voor de Nederlandse textieldrukkerij werden de ‘Indische Katoentjes’ steeds belangrijker. De stoffen werden meegenomen door soldaten van het Koninklijk Indische Leger (KNIL) naar West Afrika. Daar werden deze wasdrukken uit Helmond heel bekend en geliefd. Ze werden ‘Wax Hollandais’ genoemd.
En zo reizen en reisden deze patronen en stoffen dus de hele wereld over. Van Indië naar Nederland, en van Nederland naar West-Afrika. En nu zijn ze weer terug in de belangstelling, want ze worden nu ook gebruikt in quilts. In het Openluchtmuseum Het Hoogeland in Warffum zijn quilts van Mien Boerekamp uit Deurne te zien. Zij werkt exclusief met Vliscostoffen en weet daarmee een hoog nivo te bereiken. De eerste quilt op deze foto is bekend geworden omdat hij ook is gebruikt voor het affiche voor deze tentoonstelling. Deze tentoonstelling is weliswaar onderdeel van het drie-daagse quiltfestival, maar is nog te zien tot begin september.
Ik herkende je foto’s meteen: quilts van Mien!!!
De eerste inderdaad van het affiche.
Dat grote hart ( voor mij nog steeds nét een glas-in-loodraam) was een van mijn eerste kennismakingen met textiel op het wereldwijdeweb.
Het hartenproject van Berthi http://berthi.textile-collection.nl/ wat ik toen heb bezocht in Eindhoven.
Sindsdien heb ik vele mooie uurtjes doorgebracht met diverse prachtige tentoonstellingen op het gebied van textiel. En er staan ook weer enkele op de planning 😀
Margriet wat leuk om bij jou een blogje over de Wax tentoonstelling en mijn vlisco-quilts te lezen.
We waren met 7 quiltsters uit Brabant afgereisd naar Groningen om 3 dagen het festival te bezoeken . Logies gevonden In Pieterburen en we hebben alle 20 locaties kunnen bekijken en er zeer van genoten.
Hallo Mien,
Bedankt voor je reactie! Ik heb nog navraag gedaan bij de tentoonstelling van jouw quilts of je er misschien zelf ook was, maar nu weet ik waar je dan wèl was: langs de route! Wat goed dat je alle locaties hebt kunnen bezoeken! Ik vond het er best veel en mij is dat niet gelukt.
Ik heb genoten van je vlisco-quilts!
Dank voor je compliment. Ik heb ook genoten van het maken van mijn vlisco-quilts.En nu geniet ik na met jouw blogjes over het festival. dank!
Hoi Ine,
Wat leuk dat dat grote hart jouw eerste kennismaking was met de textiel-tentoonstellings-wereld! En dat je je dat nog zo goed kunt herinneren!
Het is eigenlijk een heel mooi wereldje, enorm verrijkend en voldoening-gevend en het helpt velen van ons steeds verder in het zien van wat anderen maken en daarvan genieten.