Week van het weven

Het Weefnetwerk organiseerde een “Week van het Weven” in het Openluchtmuseum in Arnhem. In één van de boerderijen werd een textielmarkt gehouden en waren er demonstraties. Op de laatste (en mooiste) dag van deze weefweek bezocht ik het Openluchtmuseum. Wat een pràchtige locatie om aandacht te geven aan een oud ambacht wat hernieuwd in de belangstelling staat.

Zoals gewoonlijk zijn alle huisjes en boerderijen op het terrein van het Openluchtmuseum ook van binnen te bezichtigen. In dit Drentse boerderijtje waar mensen en dieren in één ruimte leefden, liep ik samen met een moeder en kind naar binnen. “Hoe zou jij het vinden als je zo moest wonen?” hoorde ik de moeder vragen. En dat lijkt me nou precies de goede vraag: kinderen laten zien hoe het nog-helemaal-niet-zo-lang-geleden was in Nederland. Mijn oog viel hier op het spinnewiel.

Vroeger werd alle textiel gemaakt van garen dat met de hand en zelfs zonder spinnewiel gesponnen was. Een gesponnen draad ontstaat door vezels uit een voorraad te trekken, waardoor ze langs elkaar komen te liggen en elkaar overlappen. Vervolgens worden ze om elkaar gedraaid (getwist) en dat geeft de draad sterkte; als je aan de draad trekt, “verdichten” de vezels zich naar het midden van de draad en zo houden ze elkaar vast.

In dit gebouwtje staan vier weefgetouwen waarop theedoeken worden geweven die in de museumwinkel worden verkocht. Al eerder kochten we hier een doek in mooie kleuren.

Patronen voor dit soort weefwerk staan onder andere in het Handweavers Pattern Book, waar ik kort geleden een mooi oud exemplaar van vond. Ik had gewacht tot een goede gelegenheid om het in m’n shop te plaatsen. Het is fascinerend om naar zo’n patroon te kijken en ook om zo’n patronenboek door te bladeren. De auteur van dit boek was begin vorige eeuw een autoriteit op het gebied van weven en heeft duizenden weefpatronen uit vele landen bij elkaar verzameld.

Voordat ik op weg ging naar het Openluchtmuseum, had ik thuis gekeken of ik nog iets toepasselijks kon vinden wat ik mee kon nemen, en wat niet te groot was. Ik vond een leuk borduurwerkje van een spinnewiel. Bij de stand van Louët mocht ik het even op een nieuw weefgetouw leggen. Dit tafelweefgetouw Erica komt binnenkort in de handel en heeft meer mogelijkheden en bedieningsgemak dan een hevelrietgetouw.
Ernaast was een presentatie van een klein weefraam Lisa. Ik hoorde dat dit speciaal ook voor het onderwijs wordt gemaakt en vind dat leuk genoeg om hier door te geven. Wat leuk als kinderen op de basisschool weer een lesje weven krijgen aangeboden! De introduktieprijs is laag en als je je aangetrokken voelt om zelf te onderzoeken of je wilt gaan weven, dan lijkt me zo’n weefraam werkelijk ideaal.
Firma Louët is een Nederlands bedrijf in Lochem wat al jaren spinnewielen en weefgetouwen heeft geproduceerd. Ze gebruiken Nederlandse bomen voor hun degelijke en goed-doordrachte produkten. Een mooi bedrijf.
En wie nog een leuk geborduurd spinnewieltje ergens voor kan gebruiken: daarvoor kun je dan weer bij mij terecht.

En zo zag het boerderijtje Midlum eruit toen we weer verder liepen. Binnen werd de textielmarkt gehouden, en buiten was iedereen zò aan het genieten dat de tijd leek stil te staan. Het mooiste plekje om te demonstreren dat een eeuwenoud ambacht weer volop aantrekkelijk is met nieuwe mogelijkheden en materialen.

Bewaren

Bewaren

Bewaren