Weemoed bij een rood kleed

Mijn schoonmoeder woonde in een mooi appartement met uitzicht op het groen. Afgelopen zomer overleed zij en dat had impact op ons. Ik besloot er gewoon over te schrijven op m’n blog, want het is iets wat we allemáál meemaken: het overlijden van onze ouders. Als het zover is, dan raakt je dat. En nog lange tijd ben je er in gedachten mee bezig. Daar praat en schrijf je dan niet meer iedere keer over, maar voor jezelf moet je het nog wel verwerken. Dat deden wij o.a. door nog eens terug te gaan en langs haar oude appartement lopen. Er stonden nu andere bloemen voor ‘haar’ raam…

We missen het wel dat we daar nu niet meer naar toe hoeven. Altijd als we naar de deur liepen, kwamen we langs een paar mooie bomen. Die waren nu prachtig verkleurd. Ik herinner me dat ik twee jaar geleden mijn kleed meenam daarnaar toe. Ik wilde het aan m’n schoonmoeder laten zien. Ze had het bewonderd, en na het bezoek ging ik weer naar huis. En toen zag ik dat de kleuren op mijn kleed precies hetzelfde waren als de kleuren van de Acer bij de deur. Daar fotografeerde ik het. Die foto liet ik hier zien op mijn blog, in november. Maar later haalde ik die eerste november-blogjes weg en nu plaats ik sommige blogjes nog een keer:

En de tekst van twee jaar geleden:
“M’n kleed is klaar! Ik borduurde het in twee maanden en heb genoten van de heerlijke avonden waarop ik op de bank hieraan zat te werken. Ik borduurde met Sudanwol op een ondergrond van bedrukt stramien wat eigenlijk bedoeld was voor smyrna. Dat had tot gevolg dat ik nogal moest opletten omdat elk kruisje precies náást de aangegeven kleur moest worden geborduurd. Dat ging soms mis, en bij een symmetrisch motief kun je dat niet laten zitten. Maar de  voldoening nu het klaar is is groot. Is dit kleed nu ‘klassiek’ of gewoon ‘ouderwets’? Ik denk dat het vast ook weer hip wordt, ook al zag ik op geen enkele andere (handwerk)blog nog zo’n kleed voorbijkomen.”

Daar dacht ik allemaal aan, toen we nog eens langs dat mooie plekje liepen waar m’n schoonmoeder woonde. Ik ben blij dat ik haar m’n kleed nog heb kunnen laten zien, en zoveel andere dingen met haar nog kon delen. En nu is er af en toe die weemoed.