Vanmorgen al vroeg op pad, naar de tandarts weer, maar gelukkig niet meer voor die intensieve behandelingen zoals eerst, nu alleen voor controle.
Onderweg het laatste stukje breien aan mijn trui. Mijn lief rijdt, en ik kijk alleen even op bij het uitzicht over de Nederrijn. Zo mooi! Dan weer verder breien, want de trui-die-niet-af-hoefde wil ik nu wèl afmaken.
Bij breien is het zo dat je telkens een soort etappe aflegt. “Als ik daar op dat mooie plekje een uur kan breien, dan heb ik het voorpand af.” “Ik ga naar de kapper, en als ik moet wachten dan kan ik denk ik net de mouw afkrijgen tot de minderingen en dan kan ik vanavond even tellen en berekening maken om weer verder te breien.” “Bij de lezing van vanavond wil ik breien, even alles in orde maken zodat ik zonder haperingen verder kan”. Je breit een hele trui, maar die is opgedeeld in stukken. Soms stagneert het ook een tijdje, als je geen zin hebt om het moeilijke stukje uit te rekenen. Maar nu is er de laatste etappe: het halsboord. Gisteravond heb ik steken opgenomen en nu hoef ik alleen dat nog maar te breien.
Na afloop van de tandarts weer even een eindje langs de Waal wandelen. Het is nog koud, en m’n trui is nog nèt niet af, anders had ik hem wel aan willen hebben voor een foto op dat mooie plekje.
Dan maar een foto in de tuin. Het wordt alweer bijna donker. Fijn om in oktober weer een nieuwe trui erbij te hebben! Ik koos voor een neutrale kleur, en daar kan ik dan volop mee variëren met sjaaltjes en zo. De boorden en de trui zelf heb ik een dunne draad mohair meegebreid en het was spannend of ik daar genoeg van had, maar het kwam precies uit en toen had ik nog net 40 cm. voor het tegenzomen.
En dan de mouwen, die wil ik jullie graag nog even laten zien. Het plezier van zelf breien zit bij mij ook in het breien van mouwen die lang genoeg zijn. En omdat ik dat zo leuk vindt, brei ik soms een extra lang boord zodat ik het nog kan omslaan ook. Dat kon vroeger niet bij gekochte truien en nu kan dat wel en daar geniet ik van. Ook bij patronen merkte ik dat de lengte van de beschreven mouwen vaak te kort voor mij was, dus daarom gebruik ik vaak gewoon een goedzittende trui als voorbeeld-maat. Die hou ik bij het breien er dan telkens bij en dan leg ik het nieuwe breiwerk erop om te controleren of ik nog goed zit.
Oktober: dat is genieten van mooie kleuren in de natuur, en een saaie naturel trui past daar best goed bij!
2 gedachten over “Weer een trui af”
Je trui is heel mooi geworden! Hoe zou je de kleur noemen?
Ik vind je beide foto’s van de rivier werkelijk fantastisch! Het lichtspel is zo mooi!
Bedankt voor je compliment Betsy!
En goede vraag hoe je de kleur zou noemen: ik weet het ook niet!
Wat ik wèl weet (en het lukt maar niet om te vergeten) is dat ik bepaald niet werd bemoedigd door de breiwinkel waar ik op zoek ging naar goudkleurig garen voor het boord.
Ik had op de vrijmarkt een paar bollen zacht garen in een soort zandkleur gekocht.
En daarmee was ik naar een winkel in België gegaan, want m’n dochter was enthousiast over heel dun meebrei-mohair. Daar kocht ik een paar bollen mohair en toen ik die samenbreide werd het perfect en was ik er tevreden mee. Maar er moest nog een boord bij in een afstekende kleur. Dus ging ik naar een winkel in m’n woonplaats, en kreeg daar behoorlijk afkeurend te horen dat het “Oersaai” was. Zij zou zoiets nóóit breien….
Ik vond het niet zo vriendelijk en niet zo aanmoedigend, maar kocht toch de bol goudkleur. Die moest ik toen ook weer dempen met de dunne draad mohair en toen werd het precies goed.
Nu heb ik geen zin om terug te gaan naar die winkel, om te zeggen: kijk zo is het geworden!
Ik ben nu gewoon blij met een compliment van jou,
en voel me lekker in deze trui. In de trui met de ‘oersaaie’ kleur dus, waar geen naam voor is!