Ik mag zeker geen blogje beginnen met: “Hè hè, eindelijk een zondag zonder poepende honden voor m’n keukenraam”. Dat vroeg ik een paar dagen geleden nog aan m’n echtgenoot, die net als ik stinkgenoeg had van onze overburen. Drie jaar lang hadden we elke dag last van ze gehad, en toen kwam er vorige week ineens een dag dat ze af-en-aan reden met busjes. De honden en de hele huisraad werd ingeladen en heel die ingewikkelde familie met knetterende brommers en knallende auto’s hielp mee. Nu zullen ze wel ergens anders de buurt onveilig maken, maar ik ben er niet rouwig om dat ik ze nooit meer hoef te zien en horen.
Een blogje beginnen met bovenvermelde zin leek me toch niet zo’n goed idee, dus ik liet het idee maar weer los. Maar nu kwam het weer terug. Net als die buren. Gister waren ze er ineens weer met z’n allen, en even later stegen zwarte rookpluimen op vanuit hun tuin. Wat krijgen we nou? De hele boel die nog over was werd in de fik gezet! Overtollige kasten en stoelen en een hele tuintafelset die kennelijk niet meer mee hoefde. Huppakee, gooi maar in het vuur! Gauw alle ventilatieroosters dicht gedaan want daarbij komen flink wat giftige dampen vrij. Beetje raar zijn die mensen wel. En wat een verspilling ook! Kan dat nou niet even naar een kringloop gebracht worden, of gewoon netjes naar de stort?
Handwerkers houden ervan om nog bruikbaar materiaal zoveel mogelijk te benutten en in nogal contrast met mijn ex-overburen (gelukkig, ze zijn nu toch weg….) staat mijn gepriegel met een paar randjes handwerkstof. Ik hield een lange strook over van een vorig project en daar heb ik wat hartjes op geborduurd. Daar heb ik nog een plannetje mee. Maar terwijl ik er mee bezig was, dacht ik: zal ik ook eens ergens de fik in doen? Gewoon al die restjes weggooien? Enerzijds is het gebruiken van die restjes leuk, anderzijds heb ik ook wel zin in wat meer ruimte om me heen. Nou ja, jullie zien nog wel wat ik met die hartjes doe. Ze drukken in ieder geval zuinigheid met vlijt en materiaal uit. (En daar kunnen sommige buren nog wat van leren…..)
En de bovenste foto: de weidsheid waar ik soms naar verlang. Stel je voor dat je zo’n uitzicht hebt vanuit je keukenaam! Deze foto nam ik bij mij in de buurt. Maar ja, daar mag ik geen huis bouwen…
Oef…