Werken in de warmte

Nederland werkt massaal thuis terwijl we midden in een hittegolf zitten. Vandaag is in het nieuws of de werkgever verantwoordelijk is voor een koele werkplek. Blijkt niet zo te zijn. Gewoon ’s nachts de deuren open laten (en beneden voor die open deuren gaan slapen, wat wij doen) en overdag de gordijnen dicht houden. Bij het nieuwsbericht staat een lachwekkende foto van een ‘kantoormedewerker’ in net pak, terwijl hij op een kromgebogen palmboom zit met een laptop op schoot.

Ondanks die grappige foto is het wel een probleem voor veel mensen. Dit is wat wij vanmorgen deden: ik haalde mijn naaimachine weer weg van de tafel die we begin maart in de kamer neerzetten. Daar had mijn man aan het begin van de lockdown eerst drie weken aan gewerkt, en intussen maakte hij op zolder een muur vrij om daar een nieuwe tafel neer te zetten. Ik vond het een hele opluchting toen ik niet meer de hele dag betrokken raakte bij zoom- en telefoongesprekken in de huiskamer.

Nadat hij daar een paar maanden op zolder had gewerkt (“dag schat, ik ga nu naar m’n werk!”) was nu het moment gekomen om weer naar beneden te verhuizen. Het is te warm op zolder. Dus ik ruimde mijn naaimachine weer op en kan nu weer gezellig meeluisteren naar interessante kantoor-verhalen. Inmiddels herken ik hun stemmen allemaal!

Dit stripes-patchworkje was één van de dingen waar ik nog mee bezig was. Het waren hele oude blokjes die van meer dan tien jaar geleden waren blijven liggen. In hele warme kleuren!