Werken met pitriet

Er was er eens een tijd dat jongens en meisjes op basisscholen leerden om een mandje te maken van pitriet. “Pitriet?” vroeg m’n zoon, wat is dat? “Weet je niet meer dat jij daar vroeger nog eens een mandje van hebt gemaakt?” Nee, dat wist hij niet meer. De naam, in potlood geschreven door de juf, onderop het mandje is het bewijs. Ik heb het mandje wel twintig jaar bewaard en nu duikt het weer op. Onder het linker mandje is ook een naam geschreven, van m’n nicht die een paar maanden in onze buurt woonde en naar de buurtschool ging, voordat ze weer naar het andere eind van de wereld verhuisde. Precies in de tijd dat ze op die school zat, leerde ze een mandje vlechten. Het kon niet mee in de koffer, en toen bewaarde ik het maar. Een mandjes met sentimentele waarde.

En nu: pitriet! Het wordt meestal gebruikt voor mandjes en randen van dienbladen, maar er is nog veel meer mogelijk. Ik kreeg een vraag of ik nog meer boekjes heb, en die heb ik nu ook in m’n shop geplaatst. Vijf boekjes voor pitriet-plezier. Achterop één van deze pitriet-boekjes staat: “Mandvlechten is een fascinerende hobby, vooral omdat men alleen maar een paar eenvoudige gereedschappen nodig heeft. Dit boek is bedoeld voor degenen die nog geen ervaring hebben in het werken met pitriet. Alles wordt aan de hand van heldere tekeningen uitgelegd. Volgt u de handleidingen, dan zult u de voldoening van een eigen gemaakt mandje al snel proeven.”
En wie nog meer aanmoediging nodig heeft: als die kinderen dat vroeger konden, dan kunnen wij het ook wel!