Volgende week wordt in Jeruzalem gevierd dat de stad vijftig jaar de ongedeelde hoofdstad van Israël is. Vóór 1967 was Jeruzalem een verdeelde stad, waarbij Jordanië het oosten van Jeruzalem bezette. Joden die in de Oude Stad woonden moesten vertrekken naar West-Jeruzalem en hun synagogen werden verwoest. Maar in juni 1967 sloeg Israël een grote aanval van Arabische legers af en ze overleefden niet alleen als natie, maar kregen ook de zeggenschap over de Tempelberg, één van de meest heilige plekken binnen het Jodendom. Voor het eerst in 2000 jaar werd Jeruzalem niet meer door vreemde heersers bezet gehouden, maar hebben Joden zeggenschap over hun eigen stad.
Ook in Nederland wordt het feest van 50-jaar-Jeruzalem op sommige plekken meegevierd, en in mijn stad was dat gisteravond. Er was een bijeenkomst waarvoor de ambassadeur van Israël was uitgenodigd. Een bijzondere ervaring om op een tropisch-warme avond naar zijn toespraak te luisteren! Hij vertelde hoe joden door alle eeuwen heen Jeruzalem in hun hart hebben bewaard. Elk gebed eindigde met de wens: “Laten we de volgende keer dit feest in Jeruzalem kunnen vieren.” Toen Jeruzalem in december 1947 hoofdstad werd, werden al deze gebeden door de eeuwen heen vervuld. Jeruzalem is niet alleen de heilige stad voor joden, maar ook voor christenen en moslims. De stad heeft veel geleden, omdat vele machthebbers de stad talloze malen hebben veroverd en verwoest. De ambassadeur vertelde hoe het in zijn jeugd nog niet mogelijk was dat hij de heilige plaatsen kon bezoeken, die waren verboden terrein voor joden. Maar nu de stad onder joods bestuur is, zijn alle heilige plaatsen vrij te bezoeken voor joden, christenen en moslims, want ook voor hen is het een heilige stad. De ambassadeur benoemde de grote internationale druk en tegenstand, maar zei ook: de godsdienstige vrijheid die er nù is, was er nooit eerder en het is goed dat het zo is en we hopen dat het voor ieder acceptabel zal zijn.”
Tien jaar geleden was ik met een georganiseerde reis in Israël en bezocht ook Jeruzalem. De meest indrukwekkende stad van de wereld. Stenen en steen des aanstoots. Het is ook wel ingewikkeld allemaal, en ik was blij toen de reis ook weer verder ging en we de bloemen weer zagen bloeien. Door de eeuwen heen is bijna iedereen die het heilige land bezocht, getroffen door de schoonheid en de pracht van de grote verscheidenheid aan wilde bloemen. In Israël groeien ongeveer 2400 verschillende planten in het wild. In 1980 tekende een amateur botaniste een groot aantal planten en zette ze om in borduurpatronen. Dit klassieke kruissteekboek “Wilde bloemen uit het Heilige land” (een boek wat ik zelf heel mooi vind) plaats ik in m’n shop. Oók een manier om 50-jaar-Jeruzalem mee te vieren!
Wel. over Jeruzalem gesproken reed mijn dochter met mij naar daar waar vroeger de trein rails was. Te beginnen met het eerste trein station wat denk ik tijdens de turken gebouwd werd en nu niet meer werkt. Daar zijn nu cafeetjes, restaurantjes en allerlei gelukkig vrolijke dingen aan de hand. Daar langs de vroegere rails werd een kilometers lang wandel pad gevormd met echt fraaie huizen en overal bomen, planten en bloemen. Er staan twee oude bushaltes waar planken in werden getimmerd met heel veel boeken waar je boeken die je niet meer leest in kan zetten en ook mee naar huis nemen. Er staan leunstoelen waar ik, terwijl dochter Florry haar 40 minuten liep, de krant zat te lezen.
De stad is echt schitterend. Geen standaard stad eigenlijk en ik prijs mij gelukkig hier te wonen. Het klimaat is bijna het hele jaar door niet minder dan goed. Wel is het raadzaam niet al te politiek over deze stad te denken. Later reden wij naar Ein Karem en aten een ontbijtje in een restaurant. Bij thuiskomst gesproken met een vriendin van de Nieuwe K
eizersgracht waar de plaquettes zijn op het huis, No. 24 waar wij als gezin woonden. Daar heb je aan de overkant de Schaduwkade met de 200 namen van die bewoners die omkwamen. Je wordt derhalve heen en weer gegooid tussen prachtig en verdrietig maar zo is het leven.
Kom maar es met Margreeth mee.