Wollen trui voor man of zoon

Deze trui is nog afgekomen dit jaar! Ik ben heel blij dat hij af is!
De wol kocht ik op één van de laatste handwerk-events die dit jaar waren toegestaan: de handwerkbeurs in Zwolle. Mijn man kwam aan het eind van de beurs ook even naar de stand en samen zochten we de wol uit, met hulp van de lopi-wol-verkopers. Al gauw werd duidelijk dat dit de perfecte keus was want deze kleuren staan hem bijzonder goed.
Nadat ik met veel plezier breide tot de armsgaten, bleef het project liggen tot ik eindelijk een rondbreinaald kocht die lang genoeg was, en toen kon ik verder breien. Een paar dagen voor kerst was de trui klaar. M’n man trok hem aan en wilde hem niet meer uitdoen, behalve om te slapen. Hij was perfect (dachten we) en ik werd weer helemaal verliefd, want vroeger had hij ook zo’n kleur trui en die kleur wakkerde de verliefdheid aan.

So far so good. Maar nog niet einde van het verhaal. De dag voor kerst kwam onze zoon thuis. Hij bewonderde de trui en mocht hem even aanpassen. En wilde hem vervolgens ook niet meer uittrekken. Twee dagen liep hij er hier mee rond. De trui staat hem óók geweldig! Hoe gaan we dat oplossen?

Natuurlijk wil ik ook heel graag voor hem zo’n trui breien, dat is het punt niet. Maar eigenlijk past dit exemplaar mijn zoon net iets beter dan mijn man. Bij m’n man zit hij strak om het lijf, bij m’n zoon valt hij iets ruimer. Ik legde gister de trui op tafel, mat alle maten goed op, dompelde de trui vervolgens in koud water met beetje wolwasmiddel en de rest van de dag lag hij te drogen. Dit was ook het advies van het patroon. Hierdoor kan ik kijken of de trui iets groter is geworden.

Dus straks als de trui helemaal droog is gaan we beslissen voor welke trui-liefhebber ik nog een trui ga breien. En of die een maatje groter of een maatje kleiner moet zijn. Ik heb veel voldoening van mijn fijne breiproject van dit jaar, waarbij zowel man als zoon allebei het resultaat begeren!