Workshop Beelddenken
Op zaterdagochtend nam ik deel aan een workshop “Beelddenken”. Ik kwam aan een tafel in een kamer van een groot gebouw en met acht anderen (allemaal vrouwen en één man) en we keken verwachtingsvol naar de therepeute. “Ik heb het raam open, zei ze, want ik hou van frisse lucht, maar als je het liever dicht wilt, dan moeten jullie het zeggen.” En daar kwamen al aarzelend de eerste meldingen: “Ik heb het liever dicht, vanwege het straatlawaai.” “Oh, fijn dat jij het vraagt, want anders had ik het gedaan.” En vanaf toen waren we één groep, ook al kenden we elkaar nog niet. We wisten: we zijn hier allemaal gekomen vanwege dezelfde problemen. We herkenden elkaar, eerst in onze aversie tegen lawaai en afleiding, later in nog veel meer dingen. En aan het eind van de workshop wisten we: “We zijn dus beelddenkers.”
Beelddenken is een manier van denken in beelden en gebeurtenissen. Volgens Nel Ojemann (degene die dit begrip in Nederland heeft ontwikkeld) is het geen variant van gewoon denken, het is een andere wijze van waarnemen en verwerken van informatie. Het in gedachten ‘zien’ van beelden vervangt de taal. Taal komt pas aan de orde nadat het beeld ‘bekeken’ en begrepen is.
Beelddenken gebeurt niet stap voor stap, de beelddenker ziet het geheel. Daardoor kan hij details missen. Een beelddenker ziet vaak meer dan er gezegd of geschreven is: alles wordt met elkaar in verband gebracht en wordt emotioneel gekleurd. Beelddenkende mensen denken associatief. Bij beelddenkers zit er weinig ruimte tussen denken en doen. Wat ze willen, doen ze het liefst ook meteen. Beelddenkers hebben een voorkeur voor het visuele en werken volgens een concentrische aanpak: vanuit de buitencirkel (het geheel) naar de afzonderlijke onderdelen (de details).
Beelddenkers kunnen in hun leven ook tegen veel problemen aanlopen. We kunnen enthousiast zijn en bevlogen, maar ook een laag zelfbeeld hebben en heel onzeker zijn. We kunnen faalangst hebben en problemen krijgen doordat we te sterk zwart-wit denken. Maar we kunnen ook hoogvliegers zijn. Deze foto maakte ik de avond voor de workshop. Een luchtballon vloog boven m’n huis. Ik kijk zo’n ballon altijd na, en verlang er dan naar om ook hoog in de lucht te zijn. Hier op aarde vind ik het soms een beetje te gek, en voel me er niet altijd thuis.
Maar nu heb ik dan zo’n workshop gedaan. En alles lijkt een beetje anders. Het voelt alsof ik even een rustpunt heb gehad. Herkenning. Bij de anderen die tegen dezelfde dingen aanlopen als ik en bij de mevrouw die de workshop gaf. Ze vertelde ook dat het een prijzige aangelegenheid was om die advertentie in de streekkrant te plaatsen. “Wat ben ik blij dat u dat gedaan heeft, reageerde ik, want daardoor zit ik nu hier.” Ik had die advertentie gelezen en dacht: daar wil ik meer van weten en zonder een moment te aarzelen had ik me opgegeven. Zo zijn beelddenkers soms ook: sterk intuïtief.
En zo waren er nog veel meer eigenschappen die horen bij ‘beelddenkers’. Deze waren gedurende de ochtend besproken, en aan het eind praatten we nog wat na. En toen hoorde ik haar zeggen: “Daarom zijn beelddenkers ook zo gek op foto’s.”
Oh…..! Daar had ik nog nooit eerder bij stil gestaan! Ik ben inderdaad gek op foto’s! Dus……..
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
