Zandlopermotief

Op onze derde dag op Texel kozen we voor een lange wandeling door de duinen. Het was zò mooi, zo stil, zo rustgevend. Zo zou ik elke dag wel willen lopen. Mijmeren, proberen om nergens aan te denken en dan realiseren dat je juist bezig bent om alle gedachten van de afgelopen tijd te verwerken. Beetje praten, maar ook samen doorstappen en helemaal niks zeggen. Denken dat dit zandlandschap eindeloos is en er een beetje in verdwalen.

Ik had een klein patchworkje mee wat gemaakt is volgens het zandloper-motief. Ik legde het op het zand. Halverwege de dag, halverwege de vakantie. Het is een gek ding en ik heb het ook nooit afgemaakt. Ik had er destijds plezier in om vierkante lapjes diagonaal doormidden te snijden, en daarna nog een keer, en dan kijken hoe je het zo bont mogelijk kunt maken. Maar hoe bont je het ook maakt: het zandlopermotief geeft toch altijd een bepaald evenwichtig effect.

Voor deze wandeling was het een lapje om de thermoskan op te zetten toen we in het zand gingen zitten. Zoveel zand! En de tijd gaat zò snel voorbij! Ik krijg wel weer zin om thuis nieuwe en mooiere zandloper-quiltjes te maken. Maar het begint ook tot me door te dringen dat ik al verder ben dan ‘halverwege’. Sommige dingen gaan misschien niet meer afkomen en moet ik gewoon loslaten. En ook niet teveel denken dat ik nog allemaal nieuwe dingen moet beginnen. De lapjes nìet meer doormidden knippen.

Maar wèl blijven wandelen en de gedachten tot rust laten komen! Er is al heel wat zand door de loper gegleden.