Zo hoort het (niet)

Op een mooie maandagmorgen in mei dacht ik terug aan ‘vroeger’. Aan de tijd die ik alleen maar uit verhalen ken maar niet zelf heb meegemaakt. De tijd dat moeders druk in de weer waren met zinken teilen om daarin de was te doen. En dat wasgoed moest daarna worden opgehangen en gestreken en ik heb vaak gehoord en gelezen hoeveel werk dat was. Op deze mooie maandagmorgen in mei hoefde ik alleen maar vijf van die oude nachthemden aan de schuur te hangen, om ze op die manier op de foto te krijgen. Maar zo’n foto wordt natuurlijk lang zo mooi niet als wanneer ik zo’n waslijn uit het Openluchtmuseum had kunnen gebruiken. Deze foto maakte ik een paar weken geleden:

Ik probeerde het nog eens op het gras. Alle vijf de hemden op de grond. Ook dat levert maar matige foto’s op, maar ik heb de hemden toch in m’n shop gezet.

Oud linnengoed staat weer opnieuw in de belangstelling. Er is net een nieuwe tentoonstelling geopend over oud linnengoed: Zo heurt het (niet). Oud linnengoed vertelt volgens de verzamelaarster en kunsthistorica Sanny de Soete een eigen verhaal. Over duurzaamheid en zuinigheid. Gaatjes moesten worden dichtgemaakt, en slijtages gestopt; met linnengoed moest je zuinig zijn want je kon niet zomaar iets anders kopen. Ook in adellijke families werd er zuinig gedaan en het linnengoed dat nog is bewaard geeft ons nu veel informatie. De tentoonstelling “Zo heurt het (niet) vindt plaats in het Wevershuis in Leiden. Ik had er wat over gelezen en lette daarom extra op de vijf oude nachthemden die ik nu in m’n shop plaatste. Zitten daar ook zulke ‘mooie’ reparaties en stoppen? O ja, die zitten er ook in. En eigenlijk zijn die slijtage-verstevigingen en gaten-stops gewoon ontroerend. Ze getuigen van volharding en inzet en hard werken en zuinigheid. Het is nog maar zo kort geleden dat onze oma’s toen ze jong waren zo hun nachthemden verstelden.

Hoe het dan ook wel of niet hoort: ik vind het in ieder geval gepast om op zo’n mooie maandagmorgen in mei (en nu is het inmiddels donderdag, dus het kan iedere dag van de week wel) dankbaar te zijn voor onze welvaart. Het hoort toch ook bij onze rijkdom om met dankbaarheid en waardering af en toe eens terug te kijken en te beseffen hoe goed we het nu hebben.