Beugel en Bernagie

Er zijn steeds meer volwassenen die een beugel krijgen voor hun gebit en daar hoor ik nu ook bij. Vanmorgen reed ik weer naar de kliniek in de buurt van Nijmegen, waar ik al vaker kwam voor het voorbereidende werk. Vandaag was ik daar weer voor de volgende stap in het lange traject. Bij aankomst kreeg ik te horen dat er even wat anders was tussendoor gekomen en kon ik een half uurtje wachten en dat was wel fijn eigenlijk. Even bijkomen van de rit op de snelweg. Ik nam een tijdschrift mee uit de wachtkamer en ging buiten zitten. Daar zat ik wel prima. Ik zat op een bankje bij het parkeerterrein naast een sloot en fotografeerde de planten die ik zag. Groot Hoefblad en Klein Hoefblad groeide aan weerskanten van de sloot en toen ik dat met voldoening had geconstateerd las ik een artikel in het tijdschrift. Het ging over bloggen. “Je moet vooral wel wat van jezelf laten zien”, stond erin. OK, dat doe ik. Het gaat me niet alleen om het handeltje. Het gaat me ook om het bloggen. En wat van mezelf laten zien. Nu is een kies trekken al eng genoeg, en dan ook nog ’s avonds dat op je blog vertellen? Vooruit dan maar!

Na twee uur was ik klaar. En nu heb ik een beugel! Ietwat zweverig liep ik naar de auto en reed het korte stukje naar het mooie plekje waar ik nu al zo vaak ben geweest: de Waal. Ik hing Bernagie aan het hek en zag dat het gras al weer flink wat groener is geworden. Maar verder had ik geen zin meer in de rivierdijk, want het waaide te hard. Au, toch wel even wennen, en die wind is niet fijn. De verdoving begon nu uit te werken en ik besloot een klein eindje verderop te gaan bijkomen. Bij de boomgaarden, wat is het daar altijd mooi!

Bernagie bloeit nog niet, daar is het nog te vroeg voor. Maar het is een mooi plantje, wat wel eens te zien is als pioniersvegetatie op arme grond. De eigenschappen zijn juist rijk en geneeskrachtig. Ik hou van wilde planten. En ik hou er ook van om zo een tijdje bezig te zijn met gekke foto’s maken, en nergens aan te denken. Ja toch wel, ik dacht aan dat artikel wat ik las: laten zien dat je een echt mens bent. Ja, dat ben ik, een echt mens! Met tandartsbehandelingen die soms wel ingrijpend zijn. En ik dacht aan hoe blij ik was dat alles goed is verlopen! En hoe dankbaar ik ben voor de deskundigheid van hoogopgeleide tandartsen. Wat kunnen ze veel en wat stellen ze je enorm op je gemak! En nu ben ik weer veilig thuis en ga lekker op de bank hangen. Morgen kan dat borduurwerkje wel in m’n shop; als ècht mens hoef ik gelukkig niet alles op één dag.

Bewaren