Waar zijn we nu beland? In een hele goede film? Ja! In de ‘nieuwe wildernis‘! Op gehoorafstand waren traktoren bezig om het gebied langs de Waal te ‘her-inrichten’ maar afgezien daarvan waren we op een perfect plekje, en dat nog wel op de warmste 16 oktober ooit gemeten. Het was bijzonder! “Wil je een keer met me mee?” had ik aan mijn man gevraagd, omdat ik er na vele tandartsbezoeken een beetje moe van was geworden om telkens alleen te gaan. Een paar weken geleden had hij al een vrije dag gereserveerd om met me mee te gaan, en het kòn gewoon niet beter op deze mooie dag! Waar waren we beland? Op een prachtig plekje langs de Waal, waar een grote groep konikspaarden vrij rondloopt.
We stonden op gepaste afstand gewoon te kijken en te kijken en je voelt je helemaal opgenomen in de natuur. Het voelde bijzonder en het wàs ook bijzonder! En nu hoor ik dus ook tot die groep blogsters die eigenlijk iets teveel foto’s wil laten zien….
De wandelingen langs de rivier heten ‘struin-wandelingen‘. Je kunt hier tussen de grote grazers vrij rondlopen, en draagt zelf verantwoordelijkheid om voorzichtig te zijn. Al vele tandarts-bezoeken eerder wilde ik dit graag eens doen, maar durfde niet goed. Nu met z’n tweeën wel. We zaten een tijd langs het water, en wilden toen weer verder struinen.
Waar waren we nu beland? In een schilderij van Ruysdael? We waren al wel een paar uur bij het water geweest en het licht begon al een beetje te veranderen. Zò mooi! Het zachte middaglicht over de brandrode runderen, die ook in een grote groep over het terrein zwerven. Ze volgen daarbij vaste routes, en vaak maken ze gebruik van hetzelfde paadje wat ook voor de struin-wandelaars te gebruiken is. We wilden graag verder wandelen, maar het leek beter om eerst even te wachten tot de groep runderen ook verder was getrokken. Dat duurde nogal lang, en daarom gingen we op een paar boomstronken zitten. Kijken en genieten. Dit was een goed moment om even wat te borduren.
Waar heb je al die tasjes voor nodig?” zou je je kunnen afvragen. Ik liet ze hier ook zien en ik vind ze handig. Soms zit er een handwerkje in en dat gaat dan in z’n geheel in de rugtas. En het is dus niet denkbeeldig: ook op wandelingen kun je een half uurtje hebben om wat te borduren! Op zo’n mooi plekje als dit: ongelooflijk! Rechts de groep konikspaarden, links de runderen, en wij er tussenin. Uitkijken over de rivier, genieten van het Nederlandse plekje, op de plaats rust!
Borduren jullie ook wel eens op bijzondere plekjes?
Wil je reageren?