Als de rozen in een vaas bij mij zijn uitgebloeid, vind ik het altijd jammer. Dan heb ik genoten van die bloemenpracht en wil ik dat nog even vasthouden. Het moment van ‘weggooien’ schuif ik soms nog even voor me uit door de rozen omgekeerd op te hangen om te drogen. En daarna belandden ze ergens bovenop een kast waar ze niet echt mooi staan, maar dat ‘zie’ ik dan eigenlijk niet meer. Ze staan daar gewoon. Maar nu niet meer! Tijd om ze op te ruimen: weg ermee!
Een andere manier om de schoonheid van rozen vast te houden is door ze te schilderen of te borduren. Daar zijn 
rozen mooi genoeg voor! En op die manier kan het moment om een roos weg te doen nog véél langer worden uitgesteld. Toch was dat moment van wegdoen voor de borduurster van dit mooie rozen-schilderijtje nu gekomen. Ik ontmoette haar op een kofferbakmarkt en wilde dit schilderijtje bij haar kopen. “Weet u ook wie het gemaakt heeft?” vroeg ik (zoals altijd). Haar bescheiden antwoord was dat ze het zelf had gemaakt. “Vind u het niet jammer om het weg te doen?” vroeg ik, nadat ik had gezegd dat ik het erg mooi vond. Ze zei dat ze er al heel lang tegenaan had gekeken en er nu aan toe was om het weg te doen. En nu kan ik het dus op m’n shop plaatsen! Voor iemand anders die zin heeft om er nu een tijdje tegenaan te kijken.
De rozen die geschilderd werden door beroemde schilders zoals Redouté (hij wordt de Rembrandt van de Rozen genoemd) zijn natuurlijk het allermooist, en worden door miljoenen mensen gewaardeerd. Maar ik vind dat borduursters toch ook een eindje komen met het vastleggen van de schoonheid van deze bloem. In vergelijking hiermee is in ieder geval wel duidelijk dat mijn gedroogde rozen nu wel weg kunnen. En wie dit mooi ingelijstje rozenschilderijtje wil kopen kan in m’n shop terecht.
Wil je reageren?