Tussen de oude fotoboeken die we een paar dagen geleden alvast meenamen vonden we ook een foto van een lief jongetje van bijna zes jaar. Die foto had ik twintig jaar geleden groot af laten drukken en aan m’n schoonouders gegeven. En nu zag ik die foto weer. Oh, zo lief! Als hij nog zo klein was had ik hem graag eens flink willen knuffelen en nu hij groot is eigenlijk ook wel. Maar dat kon niet want hij was in Amerika. Z’n terugvlucht was al gepland en hij zou maandagmorgen landen. En zo belden we hem zodra hij vanaf Brussel weer de grens over was. “Kom je gelijk hier naar toe?”
Dat deed hij en ik haalde hem op van het station. Ik kon mijn grote zoon weer omhelzen en dat deed ik. Zo blij om hem weer te zien. Voor hem een enorme overschakeling. Rechtstreeks uit Amerika en dan afscheid van z’n oma.
Maar het is ook fijn dat alles toch goed uitwerkte. Verbindingen via lucht en per spoor: alles werkt mee. Appen en mobiel bellen doen we deze dagen volop en het werkt allemaal prima. En we realiseren ons: de tijd waarin onze ouders leefden was zò anders! Toen bestonden al die dingen nog niet. Ook de spullen die ze hadden waren zo anders. Zoals het beddengoed. Een hele tijd al hoort mijn blogje over oud beddengoed tot de populaire blogjes. En ik kreeg de indruk dat anderen ook nog wel op zoek zijn naar oud beddengoed. Ik dook diep in de dozen en vond nog twee oude beddetijken. Net zo’n blauw-witte streep als de kiel die mijn zoontje destijds droeg. Die oude tijken lagen hier te wachten op een geschikt moment om ze in m’n shop te plaatsen. Nu komt dit er tussendoor maar dan heb ik ze nu alvast laten zien.
De foto is destijds gemaakt in het Zuiderzeemuseum. Daar kun je je kinderen laten rondlopen in klederdracht. En ik denk dat dat nog wel zo is.
Mooi, dat beddengoed voor kussens, of een dekbed voor een kleinkind.
Nog een reactie van mij wat betreft die oude dekbedhoezen.
Mijn moeder zegt dat ze daar veren kussens, veren dekbedden in deden, maar ze sliepen er óp in plaats van er ónder, zoals we nu doen. Je had een laken en dekens over je heen. Bij mijn moeder op de boerderij vroeger hadden ze ook van die dekbedden. Eén keer in het jaar, in het voorjaar, ging de hele boel naar buiten, dan werden de matrassen, de dekbedden gelucht.
De hoezen werden dan gewassen, gesteven, gedroogd en gestreken, en gingen er dezelfde avond weer om. Dat moest wel, want ze hadden meestal maar één hoes. Dus je moest een mooie dag uitkiezen om dat allemaal te kunnen doen!
Bij mijn ouders vroeger gebruikten ze ook de geblokte stof als hoes voor de matrassen, dus niet alleen gestreepte stof.
Die oude hoezen zijn klein in onze optiek. Waarschijnlijk was dat dus ongeveer de maat van een bed voor een volwassene….
Dit verhaal wilde ik even delen!
Groetjes, Betsy
>>