Deze sprei is gehaakt in banen die later aan elkaar zijn gezet. Een goed idee om tijdens het haken niet zo’n zwaar handwerk op je schoot te hebben. Ik heb hem al een jaar in huis en wist niet goed wat ik er voor zou vragen als ik hem zou verkopen. Een enkele keer zag ik zo’n sprei, bijvoorbeeld op een brocante- of antiekmarkt. Eén keer nam ik daar ook een foto van, van zo’n sprei tegen de achterkant van een brocante-kraam. 
Nadat ik eerst even op het prijskaartje had gekeken om te weten wat anderen ervoor vroegen. (die foto vind je in de shop bij deze sprei)
Het is altijd leuk als je iets herkent wat je zelf ook hebt, en die herkennings-vreugde had ik nog meer toen ik een heel oud patroon vond van deze bedsprei. De gelijkenis is frappant! Het patroon is niet helemaal hetzelfde maar toont toch wel grote overeenkomst. Die oude patronenbladen hebben helaas meestal geen jaartal afgedrukt, maar aan de vormgeving te zien komt dit waarschijnlijk uit de veertiger of vijftiger jaren van de vorige eeuw.
Nu in onze tijd zijn gehaakte dekens ongekend populair en ik denk dat je wel kunt zeggen: nog populairder dan vroeger! Er worden nu weer zòveel dekens gehaakt, veelal in afwisselende kleuren. Maar zo’n eenvoudige witte sprei is ook nog steeds mooi. Om goed te laten zien welke patronen in dit oude dunne tijdschrift staan, heb ik alle vier de patronen daaruit in m’n shop weergegeven. Je kunt die patronen zò weer gebruiken: alle steken zoals lossen en vasten en stokjes zijn nog precies hetzelfde als vroeger.
Heel goed idee natuurlijk, dat scheelt stukken in gewicht!
Frappant dat ik ze zo nog nooit ben tegengekomen.
Dat gaat vast nu weer veranderen! Ik bedoel: dan komen we ook weer spreien en dekens tegen die gemaakt zijn van aan elkaar gezette banen.
Denk het ook!
Bij zo’n deken/sprei van lapjes wordt het natuurlijk vaker toegepast, maar het leuke hier van is dat het patroon er ook op gemaakt is.
Mijn moeder heeft een door haar aanstaande schoonmoeder gemaakte banensprei voor haar trouwen in 1952 gekregen. Het was toen een nieuw patroon, wat ergens in mijn verzameling nog is. Hij heeft minstens tot halverwege de jaren 70 op het bed gelegen, maar begon toen toch echt uit elkaar te vallen. Vooral juist op de verbindingen tussen de banen. Die hadden nogal wat te lijden gehad, al was het maar doordat ik als klein kind-in-pyjama met mijn teentjes in de gaten bleef hangen wanneer ik met mijn grote broer voor het slapengaan op het grote bed stoeide. Maar ik hoef me niet schuldig te voelen: hij had vóór mijn geboorte ook al flink huisgehouden met zijn pleegbroer, maar in de jaren 70 sloeg het verteren toch echt toe.
Wat een leuke herinnering, dat je met je teentjes in de gehaakte sprei bleef haken. Ik ben het met je eens: als een sprei zò lang heeft dienst gedaan dat hij is verteerd en als er zoveel goede herinneringen nog zijn, dan is het niet zo erg dat die sprei niet langer bewaard is gebleven. De goede herinneringen zijn het belangrijkst!
Wel grappig dat je het patroon nog hebt trouwens. Wie weet haak je toch nog eens een klein stukje na, voor een klein tasje of zo, met een klein stukje van de baan.