Daar had ik me al een tijdje op verheugd: een tros druiven plukken die over de schutting in onze tuin hing. Zojuist gedaan. De wijnrank komt uit de buurtuin. Hun hele tuin hangt ermee vol, dus die ene tros kan ik wel plukken (voor de vogels het doen).
Gister maakte ik een wandeling met de oude buurvrouw van mijn moeder. Vanmorgen liet ik een foto zien van waar we liepen. We haalden herinneringen op. Ook een herinnering van mij: “Ik kreeg een theedoek en een handdoek van u toen ik trouwde!” O ja? daar wist ze niks meer van. Ik zei dat ik daar heel blij mee was en dat ik ze heel lang heb gebruikt. En ik nam me voor om ze thuis weer op te zoeken. Goede kwaliteit geweest, niet versleten!
Ze kwam vaak even aanwippen, ook deze zomer wanneer ik met mijn moeder in de tuin zat. Dan zette ik thee en ging even verder met m’n blauwe borduurwerkje. Daar was ze in geïnteresseerd, want ze was vroeger handwerkjuf geweest. Ze vond natuurlijk dat ik niet netjes genoeg afhechtte. Dat pareerde ik natuurlijk, en m’n moeder zat erbij te lachen.
Twee keer druiven van de buren dus. Er zit ruim drie decennia tussen die druiven, maar ze passen wèl op één foto!
En nu ga ik ze opeten.
Hé…die handdoek heb/had ik ook. Jarenlang intensief gebruikt dus ik vraag me af of daar nog iets van bewaard is gebleven.
Lekker druiven!!! Al kondigen ze ook wel weer de herfst aan, het is toch elk jaar genieten. Alleen dit jaar komen mijn druiven niet uit mijn tuintje als gevolg van een flinke snoeibeurt.
Ik hoop op volgend jaar.