In de tuin van m’n moeder borduurde ik nog een rondje. Ik koos voor grijs in plaats van voor zonnig geel. Het is niet leuk meer, al die hitte. We moeten het huis en het hoofd koel houden. Het valt niet mee….
In de avondkoelte maakte ik gisteravond nog een wandelingetje met m’n moeder. We hoorden gekraak in de hoge bomen. Ik moest snel beslissen: gauw doorlopen of stil blijven staan. Ik koos voor het laatste. Een paar seconden later donderde met veel geruis een grote tak voor ons neer. Vijf meter van ons vandaan. Die viel dus wel…
De natuur (en wij) lijden onder de droogte.
Dan ga ik als zonneliefhebber toch merken dat wij Nederlanders zijn. En wij houden wel van zon, maar ook van afwisseling. En nu is het te lang van hetzelfde en hoewel ik er aardig goed tegen kan lijd ik mee met plant en dier. Ik word zo verdrietig van bomen met hangende blaadjes of zelfs al bruin, overal geel gras, bijna niets bloeiends meer in de natuur. En dan de kwekers, afschuwelijk om lijdzaam (of bijna lijdzaam) te moeten toezien hoe je oogst verdort.Ook als je nog wel kunt (of mag) sproeien groeit je oogst niet zo goed als met een regenbui.
Dus ik snap helemaal waarom je voor grijs koos. Bovendien ziet het er cool uit!
Helemaal precies onder woorden gebracht hoe ik het zelf ook beleef. Maar ik zit nu we erop de kleine toetsjes van m’n mobiel en dan zijn m’n blogje korter want dan kan ik niet alles opschrijven wat in m’n gedachten is.
Maar o wat verlangen we naar regen