Een onafgewerkt dekentje van dikke sudan-wol kocht ik ergens en ik wist een tijdlang niet wat ik er mee zou doen. Telkens als ik het tegen kwam vroeg ik me af waarom iemand dat zo gedaan had. Ik vermoedde dat iemand haar restjes Sudan-wol wilde opmaken en daarmee niet ging knopen of borduren (waar Sudanwol voor is bedoeld), maar ging haken. Nu al die gehaakte dekens weer zo hip zijn ging ik daar anders tegenaan kijken en vond het wel grappig: zo’n zwaar gehaakt dekentje. Maar grappig of niet: ik zat nog wel met het probleem wat ik met die talloze onafgewerkte draadjes moest. Omdat de wol zo dik is, kon ik die niet ongezien afhechten. Dat deed ik wel met de vele aanhechtingen middenop de deken (zie maar: je ziet er niks van!) maar aan het eind van de toeren waren het er gewoon tevéél. Die kreeg ik niet netjes weggewerkt. Dus daar heb ik nu een rand omheen genaaid. Nu is het een tweedehands-top-dekentje geworden. Ik had het gister bij me in de auto, en in tegenstelling tot het vorige stukje kon ik deze wel onderweg fotograferen. Ik moest wat spullen wegbrengen en moest even wachten en zag die stapel zware bielzen. Dat combineert mooi met het zware dekentje!
