Breien tijdens het wandelen
Een groot gebied langs de Schelde bij Dendermonde wordt opnieuw ingericht: het Sigmaproject Vlassenbroek. Het doel is om de regio beter te beschermen tegen overstromingen en Europees beschermde natuur in ere herstellen. Wij gingen hier op zondagmiddag wandelen.
Mijn dochter en ik hebben iets leuks bedacht: breien terwijl je loopt! Allebei een tasje aan de arm en dan gewoon breien. Dat ging prima. Op de handwerkbeurs een tijdje geleden zag ik dat er nu weer speciale tasjes in de handel zijn voor staand breien. Maar een klein tasje wat je al hebt gaat ook prima. Als het hengsel maar niet te lang is. Hier ligt de bol wol dan in tijdens het staan of lopen.
Mijn man is meer van de plantjes. Hij is altijd aan het zoeken naar bijzondere planten en die worden dan eerst bestudeerd. Dus ook wel eens even stilstaan, en dan kun je ook lekker breien. Hier leunt m’n tasje tegen de plant Smeerwortel.
In een paar dagen breide ik m’n eerste sok! De tweede moet ik zelf doen, en is nu ook bijna klaar.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
15 gedachten over “Breien tijdens het wandelen”
Prachtig wandelend breien. Ik had het zelf niet bedacht.
Wij hebben tijdens ons bezoek aan Peru mannen ontmoet die lopend breien. Het was op een eiland in het Titicaca meer. Ze hadden de draad rond hun net en dan het bolletje in een borstzak. Tenminste zo herinner ik het me. Achteraf had ik natuurlijk een foto moeten maken. Misschien staat er wel een op internet.
Hallo Beerta,
Bijzonder dat je dat zelf hebt kunnen zien in Peru!
Ik herinner me nog wel artikelen in tijdschriften en vond dat ook heel interessant. Maar als je het zoals jij zelf hebt kunnen zien, maakt dat natuurlijk veel indruk.
Leuk! Mijn overgrootmoeder uit Norg heeft als kind breien geleerd van de schaapherder, want die man liep ook kilometers achter zijn schapen aan en dat breiend. Ze heeft hem dat nog speciaal gevraagd, want blijkbaar kende ze niemand die het kon. We praten dus over ca 1870.
Hoi Hennie,
Mooi dat jouw overgrootmoeder die herinnering heeft gedeeld met haar kinderen, en dat het vandaar uit verder is doorgegeven, zoals jij het nu ook weer doorgeeft.
Ik had nog een andere foto van hoe mijn dochter en ik aan het breien waren, maar die had ik eerst niet gebruikt omdat het een staande foto is.
Gezien de reacties op dit blogje besloot ik nu deze foto ook toe te voegen. Het was heel leuk om zo samen te wandelen en breien!
Wie is nou wie…… 😉
Bijzonder, ik had er nooit aan gedacht dat dat zou kunnen, wandelend breien. Nou ja, er zijn ook mensen die wandelend lezen….!
wie is wie: de voorste breister (met rode vestmouwen) ben ik!
Wandelend lezen deed ik vroeger ook wel. Ik herinner me de avonturen-serie van De Vijf vroeger, die vond ik zo spannend dat ik ze lopend naar school las. Ik zie me daar nog lopen op de stoep van het stille dorp. Toen kon dat nog.
Vroeger moest men sokken zelf breien en dit werd veel gedaan, ook door mannen, al doende met andere bezigheden en al lopend (zoals de schaapsherder). In Handwerken Zonder Grenzen 3/1991 las ik een artikel dat hierbij een hulpstuk gebruikt werd, een zogenaamde breischei of breischede. Dit was een verlengstok aan een van de naalden die onder de arm genomen of in een speciaal kussentje aan een riem op de buik gebruikt werd om het breiwerk te ondersteunen. Ik had hier nog nooit van gehoord en het is geheel in onbruik geraakt.
Een man heeft toen vele verzameld en ze zijn in het Openlucht museum Arhnem terechtgekomen.
Hallo Isabelle,
Bedankt voor het opzoeken en vermelden van het juiste artikel in HzG. Die breischedes horen helemaal bij de breigeschiedenis. Vaak waren ze ook van zilver en dan was het een echt status-symbool. Ze liggen nu wel eens in musea, bij een passende tentoonstelling.
Nog een reactie van mij: Ik vind het heel leuk dat er meerdere reacties op dit blogje kwamen, maar ben er ook een beetje verbaasd over, want ik wist niet dat het zo onbekend was om lopende of staande te breien.
Er zijn nog veel foto’s bewaard van breiende meisjes in bijvoorbeeld de deuropening van hun huis. Vroeger moesten die meisjes verplicht elke dag een paar pennen breien aan een sok. Dat gebeurde ook vaak staande.
Maar inderdaad, het is nu wat in onbruik geraakt. Maar dat kunnen we wel weer terug brengen toch?
Ik heb van mijn beide oma’s een breischede. De ene is versierd met houtsnijwerk, waarschijnlijk huisvlijt.
Een oma gebruikte de schede speciaal om haar kleding te beschermen. Ze zou anders de pen in haar jurk steken. Verder: ik heb een artikel gelezen, waarin verteld werd, dat vroeger ook vissers en matrozen breiden. Na 1900 werd dit niet zoveel meer gedaan. Bij schaapsherders was het ook een bijverdienste.
Hallo Manny,
Wat bijzonder dat jij van beide oma’s nog een breischede hebt! Dat lijkt me wel uniek.
Dat vissers en matrozen ook breiden wist ik niet. Wie weet kom ik daar ook nog eens wat informatie over tegen. Zo is er telkens weer wat meer te ontdekken uit de geschiedenis.
Het kan nog gekker… ik heb al een paar keer een ‘wedstrijdje’ breiend sneeuwschoenwandelen gedaan in Noorwegen…. Ik was daar met een groep breisters en we moesten rondom de parkeerplaats bij het hotel zoveel mogelijk steken breien in een estafette met twee teams met elk drie deelneemsters . Ik kan hier geen foto’s plaatsen maar ik verzeker je dat het dolle pret was!
Hallo Carlien,
Dat lijkt me wel een vrolijke boel, maar ook wel koud. Ik denk niet dat ik het zou kunnen om in de sneeuw te breien want ik krijg al gauw last van koude vingers en dan kun je niet lekker meer breien. Maar het zal vast wel gezellig zijn geweest.