Etappe Veluwse Zwerfpad

Een winterwandeling maakt dat we straks nog meer van het voorjaar kunnen genieten. We hebben vroeger ook lentes meegemaakt zònder eerst te hebben gezien hoe grauw en somber het kan zijn op een koude februaridag. Als de natuur nog in winterslaap is, de vlaktes kaal en kleurloos. Alles vaal en vlak, somber en saai, grijs en grauw. Gister deden we weer een etappe van het Veluwse Zwerfpad. We liepen van Stakenberg naar Staverden.

We liepen met een wandelgroep en dan is er telkens een andere wandel- en gesprekspartner om naast te lopen. Al pratend liepen we de kilometers van deze etappe.

Kenmerkend voor deze groep: niet stilstaan maar lópen! Geen uitgebreide pauzes of fotosessies, alleen in het voorbijgaan even een snapshot. Op het laatst, toen we al heel wat kilometers in de benen hadden en onze woorden hadden laten verwaaien over de Veluwe, toch even een kussentje uit m’n rugzak gepakt. Omdat het de vorige dag valentijn was en vandaag zondag. Een opgefriste groet!

En omdat het toch weer een illustratie is van m’n blogje van gister: ik doe het kennelijk nog steeds, handwerk aan de bomen hangen.