Handwerk vertelt altijd een verhaal.
Handwerk is niet alleen mooi, maar ook zo vaak boeiend en vol zeggingskracht.
Het is het het verhaal van hoe het vroeger was. Toen er nog geen teveel aan CO2 was (maar wel een teveel een stank).
Toen mensen zich voortbewogen met een postkoets. Of gewoon gingen lopen.
En het is het verhaal van hoe er werd geborduurd met hele fijne kruisjes op handgeweven linnen, wat vaak op de boerderijen werd geweven. Al het huishoudlinnen moest vroeger worden gemerkt. En toen dat later niet meer nodig was? Misschien heeft toen iemand op latere leeftijd zin gehad om nog eens op zulk linnen te borduren, opnieuw met die hele fijne kruisjes. Een merkteken was niet meer nodig, maar nu was het tijd voor een slabbetje voor een kleinkind.
Zulke borduurwerkjes waren dan niet bedoeld om ook echt te gebruiken, want na één keer zou het fijne borduurwerk bedorven zijn.
Het was een handwerkje voor de sier. Met een bijpassend tasje erbij om het slabbetje in te bewaren.
Wat was het leuk om al die handwerkjes van vroeger te bekijken, te bewonderen, en weer door te geven!