Hoe vroeger de was werd gedaan

Tijdens een bezoek aan het Zuiderzeemuseum zagen we een maand geleden hoe de was vroeger werd gedaan. Werken in een stoomwasserij was zwaar, ongezond en gevaarlijk. Er werd veel getild en er was geen tijd om even te zitten. Vooral het naar zolder brengen van de bakken nat wasgoed was niet zonder risico. De stoominstallatie vormde ook een gevaar. Het aandrijfsysteem met drijfriemen was niet afgeschermd waardoor werknemers gewond konden raken. Ze liepen ook gevaar voor brandwonden, door ontsnappende stoom.
En ook de zeepbereiding was gevaarlijk, door het gebruik van bijtende loog. De handen van wasvrouwen en knechten werden vaak aangetast waardoor ze pijnlijke brandwonden kregen die niet meer genazen en waardoor ze niet meer konden werken.

Vaak heb ik bij mijn blogjes gebruik gemaakt van foto’s die ik maakte in musea. En vooral in de beginjaren van mijn bloggen sloot ik dan een museum-verslag af met een korte bespreking van een boek, wat bij het onderwerp paste. En wat ik dan ook daarna in mijn shop plaatste. De laatste jaren deed ik dat niet meer, want ik had zo’n beetje alle boeken al wel een keer gehad.

In een terugblik op “Hoe blogde ik?” ook nog een opmerking over dat ik die museum-foto’s niet te lang wilde laten liggen. Soms kon ik niet gelijk alles in één keer plaatsen, maar ik wilde er ook niet te lang mee wachten. Nu aan het eind van het jaar dan nog deze foto’s. Wel indrukwekkend om te zien hoe het vroeger toeging!

En ook een bespreking van een klein boekje wat ik nog nooit eerder in mijn shop had: Eén in de was, één in de kast, één aan de bast.
De schrijfster hiervan was ook onder de indruk van hoe het vroeger toeging. Zij onderzocht de geschiedenis van het Nederlandse vrouwenondergoed. Nadat ze daar geboeid door was geraakt, verzamelde ze zoveel mogelijk informatie, in een tijd toen die nog beschikbaar was want de herinnering aan vroegere gebruiken is snel vervaagd, na de opkomst van de moderne textielindustrie. Een interessant en waardevol boekje voor mensen die zich interesseren voor het vroegere textiel en de waarde die dat had. Ondanks het gezwoeg met stampende en kokende machines en het gebruik van agressieve wasmiddelen, waren ze toch ook heel zuinig op hun lijfgoed en droegen het tot het totaal versleten was.