Levende stenen en stilstaande beelden

Toen het dragen van streekdracht minder werd, ontstonden de dansgroepen. Zij traden op op jaarmarkten en ambacht-markten en boeiden het publiek, die hier graag naar wilde kijken en luisteren. De meesten van ons hebben denk ik wel eens zo’n klompendans gezien. Zo bleef de herinnering aan ‘vroeger’ nog lang in ons gezamenlijke Nederlandse geheugen.

Gister was ik in Drenthe, en maakte een wandeling op het Holtingerveld. Hier ligt het twee na grootste hunebed van Nederland. Via een ICI-app kon ik de stenen horen spreken. Zij spraken over hoe het landschap in en door de ijstijd veranderde. En hoe het leven was geweest, voor de mensen die hieronder werden begraven.

Alles verandert, Altijd. Niets blijft hetzelfde, Nooit. Alles is altijd in beweging.
Tot het stilstaat of doodgaat en definitief weg is.
Maar zelfs dan, duizenden of miljoenen jaren later, worden er nog weer ontdekkingen gedaan over ‘vroeger’. Archeologen hebben veel kennis verkregen over oeroude tijden. De stenen spreken.
Of tientallen jaren later, dan ontdekken we weer oude kaarten en boeken van en over vroeger.

Ik wilde iets van de rijkdom van de Nederlandse steekdracht, die beschreven is in die vele boeken, doorgeven. Ik verzamelde zoveel boeken als ik kon, en sinds Pinksteren blogde ik daar elke dag over. Ook liet ik veel ’textielkaarten’ zien, met foto’s van mensen in (toen nog) streekdracht.

De folklore-dansgroepen werden vanaf de zeventiger jaren populair. Het publiek kwam graag kijken. Die dansgroepen zijn nu ook wat minder geworden. Maar nu is er weer iets nieuws gekomen: nu is er vanuit handwerk-invalshoek weer wat belangstelling voor het rijke kleedverleden. Handwerksters verdiepen zich in de specifieke technieken zoals witwerk en specifieke steekjes en plooitjes. Ook daarvoor zijn al die boeken weer nuttig.

Ik zou natuurlijk nog een mooi blogje kunnen maken over die wandeling over het Holtingerveld. Maar zo is het weer genoeg. We willen nog wel eens terug, om daar nog eens te wandelen. En zo is het met alles: als je er eenmaal interesse voor hebt, dan wil je nog méér!
En zo hoop ik dat die boeken en kaarten weer bij liefhebbers terecht komen, die ook nog wat méér willen. En zo kunnen die vele foto’s spreken van het voorbije verleden.
En zo kennen we onze plaats weer in het heden, wetende dat er al zòveel vóór ons is geweest.