Merklap Geeske Suidema uit Dokkum

De merklap van Geeske Suidema is een topstuk in de collectie merklappen van museum Dokkum. Zij maakte dit borduurwerk in 1761, toen zij tien jaar oud was. De kwaliteit van de gebruikte materialen laten zien dat zij uit een welgesteld milieu kwam. Ook het hoge aantal kleuren wat zij ter beschikking had, meer dan twintig, duidt op rijkdom.

Ook later in haar leven bleef de welvaar behouden: zij trouwde met Francois Bekius, de burgemeester van Dokkum. Van beiden zijn portretten gemaakt, die in het museum naast de merklap hangen. Geeske is hier geportretteerd als echte Friezin. Om haar schouders draagt zij de typische tipdoek. In de vitrine liggen zilveren handwerk attributen en een paar mooie kussentjes die ook kenmerkend zijn voor die tijd.

De merklap van Geeske is mede zo bekend geworden omdat er een patroon van is gemaakt. Dit patroon is in de museumwinkel te koop. Ook andere patronen zijn te koop, maar de originele andere merklappen waren op dit moment niet te zien. “Die zou de dame van het handwerken misschien best wel eens kunnen laten zien”, kreeg ik te horen toen ik navraag deed. Stel je voor zeg, dat zou misschien best een leuk idee zijn, om daar eens met een groepje merklap-liefhebbers om te vragen.
Ook het boekje “Een dame in de dop” over het leven van Geeske Suidema, was op dit moment niet voorradig. Liefhebbers kunnen wèl om een pdf vragen. Het boekje wordt weer bijgedrukt.

Maar nu iets wat er wèl was: ik kocht een exemplaar van het mooie patroon, speciaal voor m’n shop. Eerder kocht ik ook al eens een paar patronen in de museumwinkel, omdat bleek dat liefhebbers dat op prijs stelden. Maar je kunt ook zèlf rechtstreeks bij het museum een patroon bestellen en dat wordt dan opgestuurd.

Merk- en stoplappen staan bij veel handwerkliefhebbers weer in de belangstelling, en nu we zo makkelijk van alles kunnen opzoeken op internet, wordt er ook vaak even gezocht naar gegevens van de maakster. Wie was ze, hoe oud was ze toen ze dat merklapje maakte, en hoe verliep haar leven later? Het was leuk om te zien dat dit museum in Dokkum daar in feite een voorbeeld van geeft, met die portretten en de uitleg naast die beroemde merklap. Zo gaat het allemaal nog veel meer leven, wat die meisjes van tien vroeger presteerden.

En als je dan het museum weer uitstapt, op een mooie zomerse dag, dan zie je dit: