Poespas

Een maand pasten we op een lieve poes, maar wèl eentje met een eigen willetje. Op de laatste dag dat ze bij ons was leek ze te voelen dat we haar weer gingen terugbrengen naar haar baasje, en ging ze nog gauw even alle plekjes opzoeken waarvan we haar eerder hadden geleerd dat ze daar niet mocht komen. Een poes heeft altijd een sterke uitstraling die geïnterpreteerd kan worden als: “Ik dacht dat ìk hier de baas was!”

Toen ze weer weg was, vonden we het ook wel weer lekker rustig, maar misten haar ook. Zo gaat dat. Ik keek nu ineens anders tegen al m’n handwerkjes met poezen aan en begon ze apart te leggen. Daar wilde ik nog eens een collage van maken. En dat deed ik nu. Het geeft  een indruk van het poeze-thema wat op allerlei wijze in handwerkjes is verwerkt: appliqueren, filethaakwerk. en natuurlijk borduren. De borduurpatronen kunnen opnieuw gebruikt, en ik ontdekte nu zelf ook wat ik soms teruggekoppeld krijg van lezeressen: dat het zo leuk is om een oud patroon terug te vinden van wat je vroeger zelf hebt gemaakt. Zo vond ik het patroon terug van de speelse poesjes, die ik vroeger eens voor verschillende familieleden had gemaakt. De losse handwerkjes zijn voor m’n shop.
Voor wie nog wat poeze-inspiratie zoekt: De Ariadne van april 1989 is een Poezennummer voor Poezenfans.

Poezen zorgen voor heel wat Poespas!