Telkens twee borduurwerken: wèl en niet ingelijst
De patronen van typisch Hollandse dingen spraken veel vrouwen aan, en er werden dan ook veel borduurwerken gemaakt. Kennelijk schrok de grootte van het borduurwerk niet af; veel vrouwen vonden het juist fijn om gedurende een wat langere tijd iets te borduren te hebben. Ook was de keus aan patronen nog niet zo groot als nu, en wat er wèl was werd gebruikt. En zo werden er vele, vele lappen gemaakt.
En nadat een borduurwerk klaar was, werd het ingelijst. Soms met een prachtige lijst en soms met een wat eenvoudiger lijst. Zo kon het geborduurde schilderij vele jaren in de kamer of in de gang hangen. Veel kinderen van de vroegere borduursters zijn ermee opgegroeid, en herkennen zo’n borduurwerk ook direct, als ze het later nog eens tegenkomen. Het hing daar gewoon ‘altijd’.
Maar soms werd het borduurwerk nìet ingelijst. Dan ging het meer om het borduren zelf, dan om er een woon-aanwinst van te maken. Maar waarschijnlijker is dat de borduurster geen kans zag om het in te lijsten, of er het geld niet voor had. Dan bleven die lappen liggen.
In dit blogje telkens twee borduurwerken op de foto: ingelijst en niet-ingelijst.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
1 gedachte over “Telkens twee borduurwerken: wèl en niet ingelijst”
Margriet, het borduurwerk met de maanden is van de jaren zestig. Ik maakte het of voor juni 1964 of tussen 1967 en 1969, Ik herinner me nog, dat ik de namen: louwmand, sprokkelmaand etc zo fascinerend vond, omdat die woorden nieuw voor mij waren (niet geleerd op de middelbare school). Inderdaad, niet ingelijst om financiele redenen). Ik borduurde het voor mijn twintigste, met veel plezier, maar weet dat leeftijdsgenoten het vreemd vonden.
Fijn, dat je zoveel kennis aan ons doorgeeft. Groet, Titia