Vilten bal

Op 12-12 was ik met mijn broer naar het graf van onze ouders geweest. Het was vroeger een speciale datum in de familie. Nu een datum om het graf te bezoeken. Na afloop nog even wandelen.

Ik heb een vilten bal bij me, want twee dagen eerder had ik blog-bezoek en hadden we wat uitgewisseld over deze vilten-ballen-techniek. “Maak jij die ook? Laat eens zien!” Er is altijd wel wat uit wisselen met andere handwerkliefhebbers. En ook merk je na zo’n ontmoeting dat je weer extra impuls hebt om verder te gaan op ingeslagen wegen. Nu heb ik zin om nog verder te gaan met experimenteren om zulke ballen te maken. Deze vilten bal had ik dacht ik nog niet op mijn blog laten zien, en hoort er eigenlijk ook nog wel bij.

12-12 voelt ook wel als een soort ‘volheid’. Ook een moment om juist te stoppen met ‘ingeslagen wegen’. Als je een graf bezoekt, is dat een moment om te realiseren dat tijdperken voorbij gaan. Vroeger ging ik elk jaar op twaalf december naar mijn ouders. Nu is dat voorbij. Nu bezoek ik hun graf.

Op mijn blog was ik de weg ingeslagen om over mijn wandelingen te bloggen. En meestal had ik wel iets bij me wat ik aan bomen kon hangen of op de grond kon leggen. Recent zei ik dat ik ging stoppen met blog-verslagen van mijn wandelingen. Maar het is nog even wennen om het niet meer te doen. Dit wandeling-verslagje “hoort er eigenlijk ook nog wel bij.”