Tropische week aan zee
We gaan naar de zee….! Deze foto blijft de hele week als ‘foto van de dag’. Misschien lukt het me om vanaf het strand nog wat blogjes te uploaden, maar misschien ook niet. Ik wens jullie allemaal een goede tropische week toe!
We gaan naar de zee….! Deze foto blijft de hele week als ‘foto van de dag’. Misschien lukt het me om vanaf het strand nog wat blogjes te uploaden, maar misschien ook niet. Ik wens jullie allemaal een goede tropische week toe!
Met mijn kussen-selfie wens ik jullie een mooie zomerse zondag toe!
Linnen werd vroeger op de boerderijen zelf vervaardigd. Extra rollen werden in kabinetten bewaard en gebruikt als er wat nodig was. Men was er zuinig mee. Het linnen wat nu nog over is kunnen wij nu gebruiken voor bijvoorbeeld de achterkant van een geborduurde randenlap.
Vroeger bracht een bruid een voorraad linnen mee die opgerold in het kabinet lag. De kunst van het oprollen heet dook roll’n. In een museum in Markelo wordt dit elke donderdagmiddag gedemonstreerd.
De zee, de zee, ik verlang naar de zee! Ik wil de golven hoog op zien spatten tegen de rotsen. Ik wil de frisse zeelucht opsnuiven. Ik wil slapen in een huisje waar het zo donker is dat je weet dat je op een eiland midden in de oceaan bent. Ik wil wandelingen maken en alles vergeten. Ik wil naar een héél ver eiland…..
Bezig zijn met spullen hoort bij de rouwperiode. En alles wat ik vroeger heb gemaakt en en aan m’n schoonmoeder had gegeven, krijg ik nu weer terug.
Met zon, maar vooral zonder zon: een fijne dag gewenst!
Een reclame-kreet van vroeger: Ha fijn, een borrel van Florijn. Op een gepast moment dronken we een borreltje uit een oude fles.
Na een leven van iets meer dan duizend maanden beleefden we een afsluitende dag met duizend indrukken. En laat ik mijn oude patchworkkleed met duizend kleuren nog eens zien.
Op een begrafenis vind niemand het raar als je huilt. Maar ik zal dìt zakdoekje niet meenemen. Het is antiek en het is een prachtig werkje met twee vlinders in open naaiwerk.
We beleven de dagen tussen een overlijden en een begrafenis. Het zijn brugdragen.
En ik denk na over de beeldspraak van de doodsjordaan.
Het is hier gewoon een rommeltje en alles loopt ook door elkaar.
Dit geborduurde schilderij fotografeerde ik vlak na een bui en daarna zag ik een regenboog boven de rivier. Er komen allerlei herinneringen boven aan voorbije bezoekjes.
Oude macramé-boekjes, kleurige geknoopte banden uit Zuid-Amerika, en mijn eigen geborduurde etuitjes.
Dit kleedje is gemaakt in de techniek Lintkant en is gemaakt in het begin van de 19e eeuw. Ergens in de tijd dat onze ouders hun levens begonnen.
We gingen wandelen. Gewoon even eruit. Even op adem komen.
Vanaf een klein boerderijtje in Overijssel liep elke week een zeventienjarig meisje het lange eind naar het centrum van het dorp. Daar zat ze op naailes en kreeg ze ook een keer de opdracht om een stekenlapje te maken. Lang geleden. Het stekenlapje mag ik nu bewaren.
Vorige week was de Fenna-wol van de Wibra weer leverbaar en kocht ik een paar bollen. Ik laat even zien hoe ver je kunt komen met één bol kleurverloopgaren.
In het Zuiderzeemuseum kun je je kinderen laten rondlopen in klederdracht. Dat deden wij twintig jaar geleden en de foto die ik toen maakte gaf ik aan m’n schoonouders. Nu vond ik die foto weer terug tussen de oude fotoboeken. En m’n zoon kwam gelukkig ook weer net op tijd terug.
De avondzon zakt langzaam. De nacht valt. En ik wil nog even een gedachte met jullie delen.
Tien oude (maar voor deze website nieuwe) boeken toegevoegd.
We beleven dagen van verstilling en overpeinzing. Maar het lijkt me ook leuk om later nog een keer een paar dagen met ontmoetingen met bloglezers te hebben. In een theetuin of in een paleispark. Dat komt hopelijk later weer.
Deze pannelappen waren in het zorg-apartement blijven hangen waar mijn schoonouders een paar jaar geleden gingen wonen. Ik vond ze altijd mooi en mijn schoonmoeder ook. “Laat maar hangen” zei ze, ook al kookte ze nooit meer zelf. Maar nu heb ik ze toch meegenomen. Haar stoel in het apartement is al een tijdje leeg.
Op elk merklapje staat een naam en die naam hoort bij een leven.
Twintig jaar geleden naaide ik een tweedehands borduurwerkje op een reclametas en gebruikte die tas nooit. Nu zie je heel veel opgepimpte tassen en vind ik het leuk om dit ouwetje nog eens te laten zien.
Vele maanden hebben breisters en haaksters erop gewacht: op de Fenna-wol van de Wibra. Hij ligt nu weer in de winkel en de kleuren zijn schitterend!
Lange tijd was de ‘stoere-zeeman-met-pijp’ ook de ‘eenzame-zeeman-met-pijp’ in mijn shop. Ik had een aparte categorie gemaakt voor mijn tapisserietassen die ik zelf maakte. Vandaag krijgt de zeeman-tas eindelijk wat gezelschap.
Van manden kun je nooit genoeg hebben” zei een vriendin met wie ik vorige week in het Zuiderzeemuseum was. We liepen langs een huisje waar een mandenmakerij in was gevestigd. “Hé, vind jij dat ook?” reageerde ik.
Trip Around the World, Railroad Crossing, Southern Star, Starry Lane, Grandmother’s Choice, Old Maid’s Puzzle, Coronation Block, Spiral Log Cabin, Snowball, Falling Timber, Broken Dishes en nog véél meer mooie namen. Vijfduizend vijfhonderd om precies te zijn….
In een hoek van een grote binnenplaats in het Binnenmuseum in Enkhuizen, ligt een grote berg gebroken tegeltjes. Daar legde ik mijn kussentje op, wat ik vroeger maakte toen ik vlak in de buurt van dit museum woonde.
Na een warme dag kwam gisteren binnen tien minuten de sluierbewolking binnendrijven. Dat ging snel. Ik maakte een groot kussen met kruissteek en dat ging bepaald niet snel, maar nu kan ik weer een tussenstand-foto laten zien, samen met een nieuw-gekocht kussen.
In het Zuiderzeemuseum zag ik een waslijn met klederdracht-rokken. Bijna net zulke rokken had ik deze week op de post gedaan.
We hadden een tropische dag vandaag, maar voor het eind daarvan was ‘code oranje’ afgegeven vanwege zware buien.
Dit wandkleed kocht ik een tijdje geleden en ik was er helemaal weg van. Ik hing het op en de hele kamer was gelijk zonnig!
Het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen bestaat uit twee gedeelten. In het Binnenmuseum is een mooie tentoonstelling te zien onder de titel “Hand van de Maakster”.
Ode aan de sterke vrouw: dat wil ik met deze tapisserie-tas uitdrukken.
Een zelfgemaakt borduurwerk mag met recht ‘een geschenk’ worden genoemd als je het aan iemand kado geeft. Want er gaat veel tijd en energie zitten om iets moois te maken voor een ander en het ook nog goed af te werken. Dit boek bevat verschillende leuke geschenk-voorbeelden en daar heb ik er vroeger zelf ook wat uit gemaakt.
Er zijn altijd mensen die vanuit ideële overwegingen handwerk kopen in landen waar ze de plaatselijke bevolking willen helpen, en dat dan in Nederland te koop aanbieden. Deze twee tasjes kocht ik van een stichting die met de opbrengst van de handwerk-verkoop arme gezinnen in een ver land ondersteunt.
Uit een collectie Marker linten zocht ik een exemplaar uit wat lijkt op mijn eigen geborduurde exemplaar. Het maken van allerlei handwerk wat oorspronkelijk uit Marken komt, staat nu volop in de belangstelling.
Van mijn verzamelde tapisserie-schilderijen wil ik wat tassen maken.
De B van Brabant en de B van Berthi die gedurende lange tijd een dagelijkse Blog bijhield over Textiel. Na 9 jaar is ze nu gestopt met bloggen.
De winkel van Tweedehandswerk heeft een groot assortiment artikelen. Veel oude boeken, want die zijn in onze tijd weer bruikbaar. Net als veel borduurwerken, want die zijn te mooi om niks mee te doen.
De laatste 15 weken worden weergegeven
2024
2023
2022
2021
2020
2019
2018
2017
2016
2015
2014
2013
Het bericht is succesvol verstuurd.
Bedankt hiervoor.