Alle blogjes van de maand: januari 2020

Na een hele maand terugblikken op mijn handwerkjes concludeer ik dat handwerk ook een ‘grondlaag’ in m’n leven is.

De give-away-inschrijving voor mijn gehaakte witte sprei geldt nog tot en met de avond van 31 januari.

Goede herinneringen aan mijn Amsterdam-borduurwerk.

Een klein tasje is handig voor als je alleen mobiel, pasje en sleutels bij je wilt hebben.

Op oude handwerkstof van mijn grootmoeder borduurde ik als tiener dit Camera Obscura tafereeltje.

Op de Internatione Herdenkingsdag voor de Holocaust luisterde ik naar toespraken van twee overlevenden.

Deze quilt noemde ik “De werking van licht en donker.” Het is mijn manier om iets van mijn gedachten daarover weer te geven.

Op de laatste zondag van januari mijn kussen met geometrische vormen en op het blogje hierover zie je er nog wat meer.

In Amstelveen bewonderde ik een lange pronkrol waarop oude handwerkjes zijn genaaid.

Tapisserie-borduurwerken komen in een andere entourage weer mooi tot hun recht. Geen eikenhouten lijst meer, maar een rand van ribfluweel.

De slachtoffers van de Holocaust worden herdacht

Achterop m’n rode visitekaartjes staat een afbeelding van mijn gestileerde tulp.

Op een smalle strook stramien knoopte ik een roosje.

Vanuit het Apeldoornsche Bosch werden in de oorlog alle 1200 patiënten meegevoerd. Elk jaar wordt die traumatische gebeurtenis herdacht.

Een lapje wat maar ‘ligt te liggen’ kan een leuk tasje worden.

Er is altijd wat te doen, te zien, te denken, te lezen, te schrijven en te maken.

Als afwisseling van m’n dagelijkse blogjes: een kussen voor de zondag!

Een tas, gemaakt van oude materialen, nam ik mee naar een tentoonstelling over blik.

Voor het borduren met restjes heb je ook wat kleurenliefde nodig.

De ontwerpen van de Amish zijn harmonieus van kleuren en afmetingen.

De poppen van Juliana worden zelden tentoongesteld. Er zou een boekje van gemaakt moeten worden, en dan de opbrengst voor het goede doel!

Als je na vele jaren een foto weer terugziet van een handwerkje waar je toen mee bezig was, dan geeft dat een leuk “o ja! moment”.

M’n eerste handwerkje op de lagere school was een gele pannelap. Die heb ik niet meer, maar later maakte ik het na.

Een Ohio-star doet het goed op een zwarte tas.

In sommige ruimtes van de Orchideeënhoeve was het koud, in andere warm, en dan is het fijn om met een stola te kunnen variëren.

Een kussen in een bushokje, terwijl we onderweg zijn gegaan in een nieuw jaar.

Met mijn tas in de kas, en daarna op het terras.

Een zandloperquiltje herinnert me eraan dat de tijd verder gaat.

Twéé keer borduurde ik een kussentje met het motief ‘Vleugels boven de Andes’, omdat ik het zo’n prachtig motief vond.

Een kleedje van Beiersbont zorgt voor een vrolijke ondergrond.

Een grijs tasje voor een grijze dag.

Voor een sombere januaridag zocht ik een oude foto van een vrolijk tulpenquiltje.

Het kussen met de roos in filethaakwerk maakte ik toen ik 16 was.

Een oude geborduurde Bonne Année kaart doet mij mijmeren het oudejaarsgedicht van Bonhoeffer.

Oud- en nieuw-vieren is net zoiets als het gebruiken van een boekenlegger: Tot-hier-en-nu-weer-verder!

Soms zijn er olifanten op onze levensweg. Die symboliek kwam bij me op toen ik mijn meegenomen olifantenkussen in het bos fotografeerde.

De taart kreeg een krans van tulpen. Misschien een soort afscheidsritueel.

Of je nou op de eerste dag van het jaar jarig bent, of de laatste, of ergens tussenin: dit zijn gewoon mooie oude handgeborduurde kaarten. Al honderd jaar mooi!

De trui die ik droeg tussen alle bloemen heb ik vroeger zelf gebreid, en ik kan me wel voorstellen dat mensen nu weer op zoek zijn naar die oude patronen uit Ariadnes.

Terugblik op viering van oudejaarsdag en nieuwjaarsdag.

Bollen en ballen in het bos op nieuwjaarsdag

Gelukkig nieuw jaar gewenst!