“De lente begint in Bovenkarspel”. Die boodschap werd in de tachtiger jaren breed uitgedragen. In die jaren reisde ik veel met de trein en in februari zag ik elke dag grote billboards langs het spoor met die wervende tekst op een bijzonder kleurrijk affiche: een overvloed van tulpen en narcisen. “Dat willen we dan wel eens zien!” zeiden wij, terwijl we als jong getrouwd stelletje hard aan het werk waren. En zo togen we op een vrije dag naar Bovenkarspel. Geen idee waar dat was, maar het bleek heel ver weg te zijn in Noord Holland. Een beetje aan het eind van het land. De trein was boordevol andere lente-liefhebbers die een dagje uit gingen, en er bleek zelfs een apart stationnetje te zijn gemaakt om al die dagjes-mensen te laten uitstappen: Bovenkarspel-Flora. Wij keken onze ogen uit naar het hele gebeuren en waren overweldigd door de rijkdom aan geuren en kleuren. Na dat dagje konden we er weer even tegen: het zien van al die bloemen gaf nieuwe energie!
Een paar jaar later (we hadden ons intussen verder ontwikkeld) gingen we verhuizen vanwege een nieuwe baan en kwamen we terecht in datzelfde NoordHolland. Nu hadden we volop gelegenheid om elk jaar de Flora te bezoeken omdat we er vlakbij woonden. Dat deden we dan ook en we ontwikkelden ons nòg verder: tot tulpen-en lelie-liefhebbers! Inmiddels wonen we al weer een hele tijd in Gelderland, maar af en toe gaan we nog eens terug naar het gebied waar onze kinderen opgroeiden en we goede jaren beleefden. Dit jaar hadden we daar ook weer zin in: “Zullen we nog weer eens naar de Flora gaan?” Helaas, die bleek dit jaar voor het eerst niet meer te worden gehouden. De tijd van de grote publiek-trekkende evenementen is voorbij. De tijd dat je met grote stromen mensen vanuit extra ingezette treinen richting de bloemen werd gedreven. Leuk was het, maar dit jaar helaas geen Flora meer. Deze foto’s zijn van twee jaar geleden. Toen was ik ook al zo raar dat ik soms wat quiltjes in m’n rugzak stopte om ze ergens anders te fotograferen. Kleurtjes en bloemen: Dan wordt het lente!