Herinnerings patchworkkleed van dochter

Gisteravond blogde ik nog wat over het fotograferen van een blauw kleed, waarbij ik werd weggejaagd. Gelukkig was er nog een ander hek in de buurt waar ik een kleed overheen kon hangen. Van dit zomerse plaatje kun je de stilte en de rust haast hóren! Hoe anders nu ik weer thuis achter m’n pc zit. Ze zijn hier met de weg bezig en het is weer een lawaai van jewelste. Soms hebben we zo’n behoefte om even in de rust te zijn, en naar mijn idee kan dat heel goed met dit soort kleden. Gewoon meenemen en ergens langs een weggetje in het buitengebied gaan liggen. Maar niet jaloers op me zijn hoor, dat ik gister op zulke mooie plekjes kwam! Voor deze foto had ik ook maar een paar minuten tijd en daarna werd ik bij een medische afspraak verwacht. Dat was allemaal intensief genoeg en daarom ga ik soms expres wat eerder van huis om even langs de rivier te lopen.

Nu wat over dit kleed: het is van m’n dochter. Ze maakte het in haar tienertijd en het is helemaal opgebouwd uit lapjes die voor haar een herinnering hebben. Het was in de tijd dat ik zelf veel met vierkantjes bezig was en ik stimuleerde haar om dat ook te doen. Ik zie haar nog zò zitten achter m’n naaimachine…. (ook voor mij mooie herinneringen….). Lapjes van jurkjes en jurken en zelfs gordijnen zijn erin verwerkt. Toen ze het huis uit ging nam ze het mee en deed het vanuit vele studentenkamers dienst om met medestudenten in het park te zitten of op het strand te liggen. Het versleet er gewoon van! Nu was de vraag aan mij of ik de versleten lapjes wilde herstellen, en daarom had ik het in huis. Het was nog een hele klus: elk blok wat vervangen moest worden kostte me ongeveer een uur! Ik ben blij dat het nu weer klaar is, en geef nog graag een tip door: Als je ook zo’n kleed wilt maken, gebruik dan geen lapjes die al wat versleten zijn. Door inwerking van zonlicht verkleuren en slijten die extra snel en dan heb je tien jaar later veel werk om het te herstellen.