Elke dag iets afgemaakt

Iets afmaken geeft veel energie.
Vooral als iets al ergens een tijdje lag (te slingeren), of als je er een tijdje tegenaan hebt gehikt of gekeken.
Dan geeft het voldoening als iets is af gekomen, en dan krijg je vanzelf zin om het vòlgende ook maar gelijk ter hand te nemen.
Zoiets had ik begin dit jaar.
Ik was lekker bezig en probeerde elke dag iets af te maken. Aan het eind van de maand maakte ik een foto. Hierboven de foto van maart, hieronder de foto van april.

Maar iets afmaken kòst ook energie. Het is niet voor niks dat een ander of jijzelf iets niet heeft afgemaakt. Vaak was er een kleine of grote barrière: niet genoeg garen, niet genoeg zin, of niet genoeg tijd. Of soms alleen maar dat iets nog even gestreken moest worden (en daarna kan er een zoompje in gevouwen, wat dan nog even moet worden vastgezet met kleine steekjes). En als je dan geen in hebt om de strijkplank te pakken, dan kan het zomaar gebeuren dat iets wat toch bìjna af was, alsnog een tijdje blijft liggen.

En als het dan (soms een hele tijd later) tòch gelukt is om iets af te maken, dan is de voldoening groot!
Hieronder de foto die ik maakte aan het eind van de maand mei. Met allemaal kleine werkjes waar nog iets mee moest: een randje om borduren, een kussentje van maken, om een kartonnetje spannen, een zoompje in leggen of iets dergelijks. Zie je die ene sok in de ene maand en de andere in de andere maand?

Zulke terugblik-foto’s zijn leuk, want ze geven je direct weer zo’n O-Ja-gedachte!