Paarden zijn gevoelig voor subtiele gevoeligheden van mensen, zoals pijn en stemmingswisselingen en onzekerheid. Er zijn therapieën ontwikkeld waarbij paarden worden gebruikt om emoties van cliënten te ‘spiegelen’. Ook zijn er de afgelopen jaren allerlei paarden-therapieën ontwikkeld speciaal voor kinderen en volwassenen met autisme. Autisme werd vroeger als een van de zwaardere ontwikkelingsstoornissen gezien, tegenwoordig is er een nieuwe kijk op en wordt het ook wel een informatieverwerkingstoornis genoemd. Ook hebben mensen met autisme vaak moeite met het vormen van relaties en het aangaan van sociale interakties met mensen. Die zogenaamde sociale aversie zou zich specifiek tegen mensen richten, en niet tegen dieren. En daarom werd bedacht om dieren en met name paarden in te zetten in therapie voor mensen met autisme. Want mensen met autisme hebben een lager niveau van het hormoon oxytocine (het knuffelhormoon) en de interaktie met paarden zou stimulerend werken en een positief effect hebben op het vormen van relaties. Maar er zijn ook kritische geluiden dat dit allemaal nogal overtrokken is.
Hoe dan ook: wie weet ziet een paardenliefhebber wat in dit mooie borduurwerk. Het heeft precies het goede formaat om er een tas van te maken!
Interessant dat je die theorie aanhaalt. Ik heb zo’n 20 jaar geleden als vrijwilliger gewerkt bij paardrijden met (meervoudig)gehandicapte kinderen, waaronder ook autisten (in diverse gradaties). Daar was een jongetje bij van 9 jaar, Robin, die zeer laag functioneerde. In het begin bang voor het paard, maar wel nieuwsgierig. Aan de wandel gegaan, ik tussen hem en het paard. Om een lang verhaal kort te maken: En half jaar later reed meneer los te paard in de manege. Super gelukkig en ik kreeg ook vele knuffels van hem iedere keer. mijn naam kon hij niet uitspreken, maar voor hem was ik “paard”.Dat is iets dat je nooit meer vergeet.
Wat een mooie herinnering! En een mooie bevestiging dat contact met paarden voor kinderen die het zo moeilijk hebben, zo heilzaam kan zijn!
Wat fijn dat je als vrijwilliger zoveel kon betekenen voor deze kinderen, om bij te dragen en groei en vertrouwen. Ik ben blij dat we in een maatschappij leven waarin vrijwilligers zoals jij oog hebben voor deze nood en deze mogelijkheden.