Op een rustig koffiepauze-momentje overhandigde mijn man een stapeltje handwerkboeken aan mij: Alsjeblieft, die mag jij voor je shop.
Het waren de boeken die hij had ingeleverd voor zijn examen Boekrestauratie. Vorige week kreeg hij zijn diploma, net als de andere tien deelnemers want die groepen zijn niet zo heel groot. Op de foto die ik vorige week op mijn blog publiceerde, is te zien dat alle ingeleverde boeken op een omslag lagen. Dat was een exameneis, en is ook gebruikelijk na een voltooide restauratie. Wanneer een klant een boek indient voor restauratie, dan wordt besproken wat er allemaal aan moet worden gedaan, volgt er een prijsopgaaf, en wanneer het werk klaar is, dan wordt het boek overhandigd in een speciaal op maat gemaakt omslag van zuurvrij papier. Oude boeken zijn immers vaak kwetsbaar, en die doe je niet zomaar in een envelop of doosje. Er wordt een speciaal omslag voor gemaakt.
Nu kreeg ik dus zijn stapeltje van zes omslagen met gerestaureerde handwerkboeken. Het leek me leuk om die dan nu in mijn shop te zetten en dan weer verder te gaan met een nieuw duizendtal. Maar alle zeven lukt nu niet, want het is een drukke (familie)week. Ik hoop later weer met de oude handwerkboeken verder te gaan, want ik heb er nog meer.
Maar één is wel leuk om nu in m’n shop te zetten: een oud en zeldzaam boekje Wij breien. Dat wordt dan artikelnummer 12.002 in mijn shop. De eerste druk van dit boek verscheen in 1941 en dit deel is de derde druk, eveneens uit datzelfde oorlogsjaar. Een duidelijk teken dat hier veel behoefte aan was. Het boek is opgedragen aan ‘vele bekende en onbekende breisters’ en dankt zijn ontstaan aan de V.V.O., de ‘Vrouwenhulp voor Oorlogsslachtoffers’. Duizenden stuks breiwerk gingen door de handen van de samenstellers, en honderden breisters kwamen breiwerk halen en brengen. “Van de één leerden we dit, van de ander dat; aan het ene werkstuk zagen we wat moeilijkheden had opgeleverd, aan het andere wat bereikt kon worden met een paar simpele naalden en een kluwen wol. Al deze ervaringen hebben we getracht voor U vast te leggen in dit boekje.”
Zo’n boek is dus waardevol geweest en was ook zeker de moeite waard om te restaureren. Hoe ga ik dat nu doen met de prijs bepalen voor dit boek? Dit blogje is bedoeld om nog wat informatie te geven over de voltooide opleiding, bijvoorbeeld dat boekrestauratie ook een arbeidsintensieve (en dus dure) aangelegenheid is. Er zit zeker wel acht tot tien uur werk in zo’n boekje. Ook wordt er een documentatie aangelegd voor de opdrachtgever, waarin alle stappen worden beschreven, inclusief foto’s van vóór en na de restauratie. Dat is voor degenen die interesse in deze oude handwerkboekjes hebben minder interessant, want hen gaat het vaak om de inhoud. Mijn gedachte was: ik reken 5 euro extra voor de boekjes, die mijn man voor zijn opleiding heeft gerestaureerd. Het waren examenboeken, en het werk wat hij ervoor deed hoeft niet terug te komen in de prijs, maar zo’n mooi omslag erbij is natuurlijk wel leuk.
Maar ook een blogje dus om te laten zien hoe leuk het is om met die oude boeken bezig te zijn. Je kunt erin lezen hoe je een ‘Zielewarmertje’ moet breien en nog veel meer moois. Er is al eens een interessante blogje over dit zeldzame boek geschreven door Berthi. Ondanks de meerdere drukken in één jaar is er nu geen enkel exemplaar van in omloop. Het is een bijzonder boek, en ik vind het ook leuk te weten dat dit exemplaar dus ook op een examen-tafel heeft gelegen, en dat ik het nu – gerestaureerd – op mijn blog kan laten zien. Het is ook haast een eerbetoon aan die enorme inzet die vrouwen hadden om voor anderen te breien: Wij breien!
En voor ons dus: wij gaan weer verder. Wat zijn er veel boeken gemaakt, en sommige zijn dus echt wel de moeite waard om te restaureren!