Het leven heeft mooie maar ook stekelige kanten dus. Iets wat we allemaal al wisten, maar als je het weer merkt is het toch weer flink “Au.” In ons geval: de ‘au’ van auto. En natuurlijk ben ik enorm dankbaar dat ik veilig aan de kant kon komen en dat ik zo goed werd begeleid en opgevangen, toen m’n auto middenop de snelweg kapotging. Op de plek waar de auto naar toe werd gesleept, werd ik opgehaald door een taxi die me naar huis bracht. Het bleek een rolstoel-taxi te zijn, en er zat al iemand achterin. Eerst was ze heel meelevend naar mij toe, en kon ik mijn verhaal doen. Dat helpt: gelijk je verhaal vertellen. Daarna was er gelegenheid dat we ook over háár konden praten. Wat heeft zìj allemaal meegemaakt? Waarom zit ze in een rolstoel? In dat half uur ontstond er betrokkenheid bij elkaar. En ze is nu nog in m’n gedachten. Op het laatste moment (toen we al bijna bij mijn huis waren), vroeg ik: “Hou je ook van handwerken?” Dat was zo, en ik gaf haar snel nog m’n visitekaartje. Nu weet ik dat m’n blog ook wordt gelezen door mensen die het moeilijk hebben. Die in een rolstoel zitten. Die ziek zijn. Die niet meer zelf weg kunnen. Het leven heeft ook veel stekelige kanten.
En deze uitwisseling, met iemand die ik anders nooit zou hebben ontmoet, helpt me ook om m’n eigen teleurstelling te relativeren. Het is zo. Het heeft impact, maar het is zo.
Deze foto’s had ik al klaarliggen. Vorige week zocht ik al m’n Ariadne’s uit en sorteerde ze opnieuw. Van de meeste heb ik maar één exemplaar, van sommige vier. Dat is handig: als zo’n nummer besteld wordt, blijft hij gewoon nog te koop. Vooral handig als het een extra leuk nummer is. Alle oude Ariadne’s zijn leuk, maar sommige thema-nummers springen eruit. “Heel erg in: de cactustrend”, zo kopte Ariadne in augustus 1990. En nu zijn die cactussen wéér heel erg in.
Als de cactus-trend maar niet op dit soort levens-perikelen slaat…..
Het DMC-boekje met twee mooie cactussen om te borduren is een mooi boekje, waar nog veel meer mooie borduurpatronen in staan. Zie verder in m’n shop. In dit blogje wilde ik iets weergeven van hoe handwerken voor veel mensen – ook in moeilijke omstandigheden – een troost en ontspanning is. En hoe bijzonder het is dat handwerksters ook in ongewone omstandigheden, elkaar altijd weer ontmoeten en herkennen. We zijn niet allemaal meer zo jong en stralend als de vrouwen op de covers van die oude Ariadne’s, maar we weten wèl dat handwerken ons door moeilijke tijden helpt.
Bewaren
Bewaren
5 gedachten over “Heel erg in: de cactustrend”
Hallo Margriet,
Wat een schrik moet het geweest zijn en wat zonde van jullie mooie auto. Wat bijzonder dat je van de teleurstelling toch weer kon switchen naar iets positiefs als zo’n onverwachte ontmoeting. Hopelijk ben je intussen over de eerste schok heen. Veel sterkte ermee en ondanks alles een fijn weekend gewenst.
T.
Wat een leuke foto van die cactussen.
Ik heb altijd een fascinatie voor deze stekelige plant gehad. Een raam in de nogal felle zon, maakt dat veel plantjes het daar niet naar de zin hebben. Alleen een cactus voelt zich er een beetje thuis. (nou ja de meesten…er zijn er die ook tegen te felle zon beschermd moeten worden anders verbranden ze).
groetjes
Die dame is ook nu een stukje ouder geworden hoor, net als wij allemaal.
Margriet, mooie blog! Handwerksters, ‘lapjes en draadjes mensen’ , herkennen elkaar!
In Middelburg zag ik bij een winkel cactussen op het raam geschilderd, ook erg leuk! 😀