Kelim

Vroeger is er in Nederland veel gehandwerkt in de kelimsteek. Nou ja, of het echt véél was weet ik niet, maar in ieder geval meer dan nu. Mijn tante was een expert en maakte verschillende mooie kleden (die zijn nog ergens bij een zus in huis). Als ik nu ergens iets van kelim zie dan wil ik het altijd gelijk wat beter bekijken, juist omdat je het niet zo vaak tegenkomt. Dit mooie kleedje vond ik een tijdje geleden ergens en ik dacht dat één kleur (staalblauw) was versleten. Want er waren wat opengelaten plekjes op het kleed, en op sommige plekjes was alleen een lange draad te zien, in plaats van de kenmerkende kelimsteek. Gister was het tijd om dat eens wat beter te bekijken, want een (andere) zus kwam op bezoek en zei dat ze zo’n zin had om iets van kelim te maken. Ze bladerde al mijn patronen door en zocht wat uit. Ik haarde voor haar dit kleed tevoorschijn en samen keken we er eens goed naar. In één van die oude patronen stond precies uitgelegd hoe je de kelimsteek moet maken, en óók dat je eerst de ondergrond moet bedekken met een extra draad. Zodat later het stramien niet meer te zien is. Dus de kleur staalblauw in mijn kleed is niet versleten, maar het was nog juist niet helemaal af. Dan is het ook juist wel een goed idee om een paar detailfoto’s te maken, om het goed te laten zien. Want de instructie in die boekjes was vroeger in zwart-wit en nu kunnen we mooie kleurenfoto’s maken.

Hoe heb ik het trouwens kunnen denken, dat die ene kleur versleten zou zijn? De Nederlandse wol die speciaal werd gemaakt voor smyrna en sudan en kelim stond juist zo goed bekend vanwege kleur-echtheid en motten-werend. De kleden die nu zo’n zestig jaar oud zijn of nog ouder, zijn nog steeds erg mooi om te zien en als ze niet ergens op de grond hebben gelegen zijn ze vaak nog niet versleten. Dit kleed plaats ik later in m’n shop, en dan kan iemand die paar plekjes grijs-blauw nog afmaken en dan heb je een prachtig kelimkleed!

Bewaren