Het begon net te regenen en ik was nog bezig met nog een lading quiltjes ophangen. Je zou kunnen denken dat er overlap is met quiltjes op eerdere foto’s, maar het zijn toch telkens andere. Als druppels, of als vallende blaadjes, dwarrelden destijds al die verschillende strookjes stof over mijn tafel, en elk strookje mocht een plekje in een groeiende stapel kleine quiltjes. Nòg een compositie met Roman stripes, Nòg een paar Ohio-sterren, nòg wat Flying geese! Telkens wilde ik weer wat maken en genoot van het combineren van al die kleine strookjes stof. Lange repen afsnijden van nieuwe lappen, dat deed ik niet. Het ‘moesten’ restjes zijn. Net als de willekeurige druppels en blaadjes die lukraak ergens neervallen, zo lag mijn tafel bezaaid met reststofjes, waar ik smalle strookjes van knipte om ze aan nog weer een nieuw werkstukje toe te voegen.
Of ik ze nu allemaal heb laten zien? Ik denk het niet. Maar ik ga nu weer wat anders verzinnen en dit was dan de bijna-laatste foto van mijn quiltjes onder de bloeiende rozenbloemen. Nu kan ik ze eens gaan tellen.