Op bezoek

“Kom eens langs, als je zin hebt” had bloglezeres Annie al een paar keer gevraagd. Zin heb ik altijd wel, maar het moet ook uitkomen. En even gepland worden, want ze woont niet in de buurt. Nu maakte ik er met m’n man een dagje uit van, want er is ook altijd wel wat leuks te doen als je toch ergens anders bent. Wat zijn er veel mooie plekjes, en wat zijn er veel lieve mensen! Bijzonder om dan ‘zomaar’ bij iemand ontvangen te worden.

Tegen mij had ze per mail eens gereageerd dat mijn blog net een open handwerkkast is, waarbij er elke keer iets tevoorschijn komt. Dat was al een jaar geleden, maar het was bij me blijven hangen omdat ik het zo lief gezegd vond. Nu mocht ik ook eens in háár handwerk-huis kijken. Eén van de eerste dingen die me opviel, was het mooie kleed, gemaakt door Pjotr Grabowski. En het kleed op de tafel, met een geborduurde rand. Ik vroeg of ik er een foto van mocht maken, en vertelde ook wat ik daarmee van plan was. “Al een tijdje heb ik de gedachte om ook anderen te stimuleren om foto’s te maken van hun spullen. Niet alleen een handwerk beeld-vullend op de foto, maar ook de omgeving eromheen. Voor ‘later’. Zo’n mooi wandkleed, dat wordt heus niet weggedaan, maar voor erfgenamen of voor jezelf (als je kleiner moet gaan wonen) kan het een mooie herinnering zijn om te zien: “Zò hing dat handwerk daar altijd.” Een interieurfoto dus, met het accent op het handwerk. Bij deze dus de aanbeveling om dat (bijtijds) te doen.

We zagen nog veel meer mooie dingen, op het gebied van kantklossen en borduren. Een Helleborus in 3D-kloskant (eigen ontwerp), tweelingkussens, en een leuk kussen-idee om restjes op te maken. Dat laatste is niet het mooiste of knapste wat ze maakte, maar ik weet dat veel ouderen op zoek zijn naar bruikbare ideeën om restjes te gebruiken en lekker bezig te zijn, dus dan is dit idee misschien welkom. De leuke kleine kussentjes bedacht ze zelf: gewoon in het midden beginnen en al bordurende het ontwerp zelf verder uitbouwen.
Er was natuurlijk genoeg om uit te wisselen want er is altijd veel herkenning onder handwerksters. Herkenning over en weer. Annie vertelde dat ze er van geniet om op mijn blog telkens boeken te zien die ze zelf ook heeft. En ik vertelde dat ik me erover blijf verbazen dat er zovéél boeken zijn uitgegeven, vroeger.

En zo kwamen we nog wat meer over ‘vroeger’ te praten. Die goede oude tijd die echt niet altijd zo leuk was. Annie vertelde van een tv-programma wat ze deze week heeft gezien, en het leek me wel iets om door te geven. Scheurbuik en Syfillis in het maagdenhuis. Mijn uitzending-gemist is weer aan het rondjes-draaien, dus ik laat het even bij deze verwijzing naar een aflevering van De Kennis van Nu. Als handwerksters kunnen we vol bewondering kijken naar de prestaties van meisjes en jonge vrouwen op handwerkgebied, maar het is goed om niet te vergeten dat veel handwerk vroeger vaak onder erbarmelijke omstandigheden moest worden uitgevoerd. Onthutsend om te realiseren. Niet leuk, maar ons bezoek was wèl leuk! En verrijkend, om nu eens niet digitaal op bezoek te komen, maar life!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren