Oranje picknickkleed over strobaal

Het lievelingsplekje langs de Waal bij Beuningen is elke keer verrassend. Vandaag kwam ik daar weer en zag de rivierdijk zoals ik hem nog niet eerder had gezien. Met vierkante strobalen. Het was 35 graden en de hitte zinderde. Het was gewoon een sensatie om daar te zijn!

Vanmorgen vroeg (op de één na langste dag, want die is lang zat) besloot ik nog een duik in m’n lappenmand te doen. Ik had nog een onafgemaakte top die daar al meer dan tien jaar in had gelegen. Er hoefde alleen nog maar een achterkant aan en misschien een rand. Maar na vandaag zeg ik: het kan ook makkelijk zònder rand. Het gaat om het effect. Het effect van de negentiger-jaren-stofjes over het tijdloze landschap-met-strobalen. Maar dat wist ik vanmorgen nog niet, dat het zò zou uitpakken.

Ik moest weer naar de tandarts, en er was geen tijd om nog uren achter de naaimachine te zitten. Ik liet het bij die achterkant, en ging op weg. Op die hele warme tropische dag. Bij de tandarts kreeg ik een nieuwe draad door m’n brackets (beugel). En daarna had ik zo’n zin om even langs de rivier te dwalen. En een slokje uit m’n thermoskan drinken. Nergens was schaduw, de hitte zinderde. En ik genoot!

Begin deze week zat ik tussen twee afspraken in een tijdje op een bankje in het stadspark. Daar werd het steeds voller. De bankjes waren bijna allemaal bezet. Ik zag een vrouw die een oud lapje uit haar fietstas haalde om op het gras te leggen en daar ging ze op liggen. Ik heb ook wel eens gezien dat mensen een oud gordijn meenamen. Maar het is leuker om iets met vrolijke stofjes te hebben. Toch heeft zo’n enkel lapje ook wel wat: het hoeft niet gelijk een gevoerde en doorgestikte quilt te zijn. De reden dat mijn picknickkleed zoveel jaren in de mand was blijven liggen, was ook omdat ik dacht dat ik hem nog helemaal volgens de klassieke manier moest afwerken. Nu denk ik: dat hoeft helemaal niet. Zò voldoet het ook wel. Je krijgt wel wat meer kreukels als je er geen quiltvulling gebruikt, maar ach….

De strobalen boden geen schaduw, dus zocht ik nog een grote boom op. Ik lag nu op het afgebakende terrein met een waarschuwend bordje: Betreden op eigen risico. Maar gelukkig: geen grote konikspaarden of brandrode runderen in de buurt.  Even een dutje in het groene gras op het nieuwe picknickkleed. 35 graden en dan dat Waal-windje: heerlijk!

Bewaren