Over de Houtribdijk

Nationaal Park Nieuw Land is het op één na jongste nationaal park van Nederland èn het grootste man-made natuurpark ter wereld! Bijna dertig duizend hectare natuur ontstond op de bodem van de voormalige Zuiderzee. Nieuw Land ontstond door het grootste inpolderingstraject ter wereld, de drooglegging van Flevoland. Vanaf Lelystad begint een bijna 30 kilometer lange dijk die eindigt in Enkhuizen.

“Dat bord stond er eerst nog niet” zeiden we, en in een flits was het alweer voorbij (maar had ik er wel snel een foto van gemaakt). Daarna komt het zicht op de Houtribsluizen, die we net hebben gepasseerd. En op de Telecomtoren, die er lang geleden ook stond, toen we hier regelmatig over de dijk reden.

We denken terug aan die allereerste keer, dat we die lange dijk overgingen. We waren alleen nog maar via Amsterdam naar onze nieuwe woonplaats geweest en kenden die dijk nog helemaal niet. De eerste keer dat we daarop reden was in de verhuisauto, die ons en onze spulletjes naar Bovenkarspel reed. Daar gingen we wonen! Het was die dag heel slecht weer, en we konden gewoon niet geloven dat er na die eindeloze kilometers grijzigheid nòg geen einde aan kwam. Waar waren we aan begonnen? Waar gingen we nòu toch helemaal naar toe?

Op één week na is dat precies veertig jaar geleden! Met die verhuisauto in onstuimig weer over die lange dijk. Daarna zijn we nog tientallen keren over die dijk gereden en heel vaak was het koud, guur, mistig en stormachtig. Maar ook soms stralend en overweldigend mooi. Nu troffen we het met prachtig weer!
Ik had een breiwerkje bij me, maar heb geen stéék gebreid. Alleen maar naar buiten kijken, naar die indrukwekkende blauwe vlakken lucht en water. En alle herinneringen weer boven laten komen.

Halverwege de dijk is een kleine Trintelhaven en daar parkeerden we even. Precies op dat puntje wilde ik staan en de weidsheid van het water ervaren.

Voor ons was de overkant van het IJsselmeer het ‘Nieuwe Land’ waar we naartoe verhuisden. Ik was in verwachting van onze eerste en alles was nieuw. Mijn man begon na zijn studie aan zijn eerste baan. In de onbekende streek, het oude land West-Friesland, beleefden we onze gezinsjaren en bouwden we ons bestaan op. Mijn hobby om met lapjes en draadjes bezig te zijn ontwikkelde zich daar ook. Ik naaide o.a. veel kinderkleertjes en alle restjes bewaarde ik. Later, toen we we weer terug-verhuisd waren naar Gelderland, maakte ik van al die restjes grote lappendekens. Eén van die quilts had ik gister meegenomen. Ik had het precies in mijn hoofd: precies halverwege die dijk wilde ik die quilt op de foto. Zo blij dat het gelukt is!

Lang niet al mijn quilts heb ik namen gegeven, maar deze wel. Hij heet: “De werking van licht en donker.”