Deze pop is vandaag een ook beetje jarig. Ik nam haar mee naar de hei bij Stroe, waar ik met een broer en een zus de verjaardag vierde van m’n oudste zus. We maakten een wandelingetje en daarna streken we neer op een picknicktafel voor koffie met taart. Dat kon alleen omdat ik een paar gehaakte dekens had meegenomen, die we over onze benen legden. Anders zou het te koud zijn geweest.
Het was mooi om elkaar zo toch even te zien. “Waarom heb je die pop meegenomen?” kreeg ik natuurlijk als vraag. “Als symbool van alle nichtjes die er vandaag niet bij kunnen zijn”, zei ik. En toen ging het natuurlijk verder over het missende schoentje van de pop, maar er mist wel eens wat na meer dan dertig jaar. “Dat je die pop nog zo kon vinden”, zei m’n zus. “Tuurlijk!” zei ik. “Heb je die kleertjes vroeger zelf gemaakt?” vroeg ze. “Ja, van restjes stof en wol van kleertjes die ik vroeger voor m’n dochter maakte.”
We kletsten nog wat en wandelden daarna weer terug naar onze auto’s, na een geslaagde maar koude picknick. Het was bijzonder, zo’n ontmoeting midden op de hei! Kijk, hier zaten we: