Sjaal van Wibrawol

In de buurt van de grote rivieren is het meestal wat mistiger. En het voelde vandaag heel koud aan! Ik had vanmorgen weer een tandheelkundige afspraak en m’n man had vrij genomen om met me mee te gaan. Na afloop nog even naar de Waal, even naar mijn lievelingsplekje. De afspraak had best lang geduurd en we hadden zo’n zin in koffie! Ik was blij dat ik vanmorgen m’n gehaakte sjaal nog had meegenomen in de auto. Ik sloeg hem om m’n middel en daarmee lukte het om helemaal tot aan het eind van het pad te komen, tot aan de grote grijze rivier.

De sjaal is gemaakt met kleurverloopgaren van de Wibra, en ik vind het leuk als het dan lukt om hem zo kleurend bij het landschap (en de thermoskan!) op de foto te krijgen. Voor zo’n simpele sjaal heb je geen boek nodig (zoals het haakboek wat ik vanmorgen liet zien): het garen zorgt al voor het effect.

Het was mysterieus, mistig en mooi om daar te zijn. Aan het eind van het pad door de uiterwaarden stond deze boom. Ik wilde boom en boot op één foto, maar de boot is door de mist nauwelijks zichtbaar. Die vage streep rechts onder, is een grote rivieraak. Je kon hem wel horen maar haast niet zien.

Bewaren