Een lange-doorlooptijd-borduurwerkje.
Ik begon er drie jaar geleden aan, maar het raakte in de vergetelheid. Een maand geleden kwam het uit de mand en ging ik bedenken hoe ik ermee verder wilde. Zachtroze als opvulkleur? Nee, toch niet. Ik besloot de punten roze in te vullen en nog even te wachten met de vier midden-bloemen. Vaak zie je beter hoe je iets wilt opvullen als je eerst de rest doet. Welke rest? Die zag ik al aankomen: als ik zou besluiten om de witte open stukjes op te vullen, dan is er geen ontkomen meer aan: dan moet het helemáál worden opgevuld. Eerst dus maar eens een begrenzing: met een bruin lijntje. Dat geeft al wat rust. En nu ben ik dus begonnen om het hele vlak op te vullen met wit. Leuk werk hoor! Je hoeft nergens over na te denken, alleen maar kruisjes te maken. Over één rijtje doe ik elf minuten en het komt wel een keer klaar.
Een lange-doorloop-borduurwerkje dus, wat klaar ligt als ik ergens naar toe ga waar ik gelegenheid heb om misschien wat te borduren. In de souvenir-opbergzak uit HongKong.
Wil je reageren?