Een intrigerend borduurwerkje heeft tientallen jaren tussen de handwerkspulletjes van m’n moeder gelegen. Als kind heb ik dit borduurwerkje al gezien maar daar denk je verder niet bij na. Nu was er gelegenheid om eens te vragen: waarom heeft u dit altijd bewaard? Ik liet het borduurwerkje zien en m’n moeder begon gelijk te vertellen.
Het laatste oorlogsjaar was haar kweekschool gesloten. De Duitsers hadden het gebouw gevorderd en de studenten waren naar huis gestuurd. Maar na de oorlog mocht iedereen weer terugkomen. Er werd een versneld programma ingesteld om het verloren jaar in te halen en de jonge onderwijzeressen een diploma te laten halen. Wat een blijdschap om elkaar na die spannende tijd weer terug te zien!
Mijn moeder begroette haar klasgenoten in een nieuwe jurk. Die had ze thuis in Limburg in dat laatste oorlogsjaar zelf genaaid en er een bloemetje op geborduurd. Tot haar verrassing kreeg ze van haar klasgenoten veel complimenten over haar borduurwerk en iemand vroeg haar of ze voor haar ook zoiets wilde borduren. De combinatie van de blijdschap van de klasgenoten om elkaar weer te zien met de hartelijke complimenten zijn m’n moeder altijd bijgebleven. Toen de jurk versleten was knipte ze het borduurwerkje van de zak en bewaarde het tientallen jaren. Nu heb ik het gekregen. Samen met het verhaal!
2 gedachten over “Verhalen over vroeger”
Wat leuk! Je kunt t het vast weer mooi ge ruiken op een tasje b9jvoorbeeld.Hartelijke groeten Beerta
Met zo’n verhaal wordt dit borduurwerkje je nog dierbaarder !