Right. We don’t have to do it all. Een sterke tekst die ik in een opwelling kocht vóór de corona-crisis. Maar nu we die crisis tòch hebben is het ook wel leuk om telkens wat tegen te komen om af te maken. Ik heb een leuk klein patchwork-dingetje wat iemand maakte met behulp van voorbedrukte stof. Er zit dus niet veel werk in, alleen maar een beetje doorpitten. Ik vond het mooi, maar ook weer niet mooi want de verhoudingen kloppen niet. En bovendien zijn de onderste drie blokken niet compleet. Daarmee verraad je als maakster dat je voorbedrukte stof hebt gebruikt want met een echte quilt zou je dat nooit zo doen. Ik had er al een stukje van afgeknipt en bedacht toen dat ik er nog een foto van wilde maken. Daarna haalde ik het onderste doorpitten uit, vouwde de nieuwe naadjes naar binnen, en reeg het boeltje weer aan elkaar. Ook weer klaar.
Nu is het een duidelijke illustratie dat de klassieke verhouding is: drie staat tot vier.
En ja, I know I don’t have to do it all.
Maar het is nog steeds leuk om het wèl te proberen!