“Wat zegt het haantje dan?”

Wandkleden zoals deze hingen vroeger in de kinderkamer. Ze werden met liefde gemaakt door vrouwen die een baby verwachtten en dergelijke wandkleden hingen vele jaren in kinderkamers. Vaak boven de commode. “Wat zegt het haantje dan?” werd er aan de baby gevraagd en als deze dan een maand of drie was, dan was het antwoord wel duidelijk: Kukeleku!

Een tijdelijk alternatief plekje voor dit wandkleed was vanmorgen langs de Waal. Ik was weer op weg naar de verre tandarts. Hij had me een paar maanden niet gezien en constateerde dat het de goede kant uitgaat met m’n gebit. Dat was fijn om te horen. En ik wil dat hier ook wel even uitkraaien! Ik ben bezig met een lang beugel-traject. En telkens als ik bij de tandartspraktijk ben, dan neem ik even iets van handwerk mee naar de rivier vlakbij. Eerst een foto aan de ene kant van de dijk, en toen nog een foto aan de andere kant, waarbij het licht door het wandkleed schijnt. Overal fris groen om me heen, en volop ruimte! Geen wonder dat moeders dat hun babies vroeger wilden bijbrengen!