“Wij zijn de tijden”

Om kwart voor acht loop ik de kamer in en zie daar het vredeslicht nog branden: een meegenomen vlam wat via deelnemende kerken of centra werd verspreid. Wie wilde, kon daar vlak voor kerst een eigen kaarsje aansteken met dat licht en dat moest je dan ook ’s nachts laten branden. Zo’n kaars brandt een week in de donkerste periode van het jaar.

Het is nu twee januari en ik zie dat het vlammetje deze laatste stormachtige nacht nog is blijven branden, maar nu zal het wel bijna doven. Maar tot mijn (en onze) vreugde zie ik dat het buiten al licht wordt. Dat is in geen weken zo geweest, dat we het om deze tijd van de dag al licht zagen worden. Het is een moment om van te genieten. Ik zet een pot thee en zit een tijdje op m’n stoel naar buiten te kijken.

Dan pak ik die lantaarn en loop ermee naar buiten. Dit wil ik meemaken: de dageraad bij een heldere hemel! Twee januari…. Hoe gaat het jaar worden? Wat gaan we allemaal meemaken?

Ik denk terug aan de vorige avond. Ik luisterde naar de Huizinga-lezing die door hoogleraar geschiedenis Beatrice de de Graaf in december is uitgesproken. Deze lezing heeft velen geraakt en is nu volop terug te zien op internet. Zij ging in op de zeven kardinale deugden als basis voor goed leiderschap, omgaan met onzekerheid en dreiging en lessen uit de geschiedenis. We hebben hoopvolle verhalen nodig èn een hernieuwd besef van die deugden om grip te krijgen op de rauwe werkelijkheid.

De Graaf haalde een uitspraak van Augustinus aan die direct van toepassing is ook op deze tijd: “Scheldt niet op de keizer, scheldt niet op de tijden. Wij zíjn de tijden. Wie bent u in deze duistere tijd? Hoe voeden de deugden ùw handelen?”

Buiten beleef ik het licht-in-het-oosten-momentje. Het ochtendgloren na een lange donkere periode. Ik plaats de lantaarn in een boom. Nu zijn de afgehouwen takken goed zichtbaar. De boom moest een paar jaar geleden gesnoeid maar de nieuwe takken doen het goed. Het is een mooi momentje om daar even in de tuin te staan. Het wordt weer licht….

Maar terugkerend daglicht na wekenlange somberheid zal niet genoeg zijn voor onze verwarrende en dreigende tijd. Daarom ook hier de opsomming van die Kardinale deugden, die grote denkers in hun eigen donkere tijden hebben benoemd en uitgedragen, en die voor ons nu van zo’n groot belang zijn:
Matigheid, Moed, Verstandigheid, Rechtvaardigheid, Geloof, Hoop en Liefde.
We zullen die deugden allemaal nodig hebben en terug moeten halen om het weer lichter te laten worden in onze samenleving.
Want wìj zijn de tijden!