Aardbeien plukken

Het was zo warm dat je eigenlijk nauwelijks buiten kon zijn. De weerkaart liet zien dat het bij ons ergens in de middag bijna het allerwarmste van het land was. Op woensdagmiddag halen we altijd onze groente bij de coöperatie-boerderij en daarvoor moet ik een eindje fietsen. Van te voren goed voorbereid: twee flesjes water, petje, ingesmeerd. Toch maar op weg. We hadden een mailtje gekregen dat we ook op zaterdag zouden kunnen komen, maar ik dacht aan die aardbeien die we mochten plukken, en ging toch maar liever op woensdag. Die aardbeien moesten nodig geplukt worden. En het is ook wel een uitdaging, met deze warmte.
Op de bovenste foto zie je de koeien, die bij ‘onze’ boerderij horen.

Iets verder doorgefietst zie je de aardbeienplukkers op het land. Daar zat ik even later ook tussen.
En dat was een belévenis! Bijna 40 graden en dan gehurkt op de grond. Zò warm! Ik dacht aan alle Poolse arbeidsmigranten, die dit werk voor karig loon hele dagen doen. Nu krijg je er pas een gevoel bij, hoe dat voor hen moet zijn. Ik hoefde maar een uurtje….

Daarna liep ik door naar een ander gedeelte van het grote land. Vroeger was dit een weiland, nu is het al vijf jaar in gebruik als fantastische boerderij. Met alle leden samen hebben we een boer en een paar helpers in dienst die al het werk voor ons doen. Wij hoeven alleen maar elke week langs te komen om de geproduceerde groente op te halen. En als je een vleespakket hebt: vier keer per jaar de diepvries-pakketten ophalen. Meerdere keren heb ik hierover geschreven en nu nog eens: dit is een groot voorrecht! En ook: het kàn! Zo’n gezamenlijke boerderij kàn echt!
In de zomer mogen we dan zelf het land op om de arbeids-intensieve groenten zelf te oogsten. Dat geldt vooral voor de bonen en de bessen. Dit keer konden we daar helemaal achterin peultjes plukken, die nu doperwtjes waren geworden.

Er wordt biologisch verbouwd en de opbrengst is fantastisch! Dit keer sprak ik tijdens het plukken een jonge moeder, die haar kinderen een zo goed mogelijke basis mee wil geven in hun leven. Telkens zijn er weer andere ontmoetingen en dat maakt dit wekelijkse uitje ook leuk.

Halverwege het plukken begon het heel hard te waaien, ook dàt was een belevenis, om die verandering midden op het land te ondergaan. Nadat ik alle groente en fruit in de fietstassen en in m’n rugzak had gekregen, had ik nog geen zin om terug te gaan naar de stad. Vlakbij de koeien ging ik op een bankje zitten om af te koelen en die harde wind te ondergaan. In de verte zie je (boven het hoogste gebouw van de stad) de onweerswolken komen.

’s Avonds nog de meest kwetsbare aardbeien verwerkt, en nu – de volgende ochtend – genieten in de tuin!

Tenslotte nog één foto (maar die is van later op de dag). Ik had nog één foto nodig om te zeggen: als je dit ook wilt, kijk dan op de website van de Herenboerderij, of één van de inmiddels 23 locaties misschien in de buurt is. Hier een link naar onze boerderij Wenumse Veld . Dichtbij Apeldoorn is ook nog een andere boerderij, de Grote Modderkolk, die nog nieuwe leden aanneemt.

En dan kun je lekker je eigen boontjes doppen!